Artnit

Rad engleske vajarke Barbare Hepvort je primer modernizma, a posebno moderne skulpture. U njenim delima elementi kao što su prostor i masa su tretirani kao više ili manje ravnopravni. Skulpturu u kamenu Majka i dete izvajala je u svom ateljeu u Londonu 1934. godine, u vreme kada je bila trudna. Nju karakteriše intiman način građenja kompozicije, ulaganjem manjih formi u veće. Danas se ova skulptura nalazi u galeriji Tejt u Londonu.

Omiljena tema koju je američka slikarka Džordžija O'Kif slikala bio je cvet i činilo se da najviše voli kalu, mak, kanu, iris, petuniju i tatulu. Ona je često slikala cveće na slikama velikog formata sa uvećanim prikazima izbliza rascvetanog cveta. Ova perspektiva izbliza pružala je posmatraču osećaj da cvet gleda pod uvećanjem. Slika Ladoleži naslikana je 1935. godine i spada u jednu od najpopularnijih slika Džordžije O'Kif. Danas se ova slika nalazi u privatnoj kolekciji.

Francuska slikarka Berta Morizo na slici U polju pšenice u Žanvilijeu 1875. godine prikazuje scenu u selu Žanvilije blizu Pariza, sada predgrađu Pariza, gde je porodica njenog supruga bila vlasnik imovine. Lokacija na slici je tipična za mesto koje su izabrali mnogi impresionistički umetnici, poput Kloda Monea i kao mesto za rad i za temu svojih slika. Danas se ova slika nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Isus je rečima i delom učio samo jednome - činjenju dobra. A dobro je očigledno sklono skrivanju, ono izbegava da ga iko vidi i čuje. Hrišćansko neprijateljstvo prema domenu javnosti, kao i sklonost hrišćana, barem onih ranih, da žive što dalje od domena javnosti, može se razumeti i kao samorazumljiva posledica toga što su se posvetili dobrim delima, čak i nezavisno od toga koja su verovanja i očekivanja gajili.

Legenda o potopu, poznata i kao Nojeva barka nalazi se u okviru Starog zaveta, u Knjizi postanja. U ovom delu Biblije, fokus je na stvaranju sveta, na Bogu kao tvorcu svega živog, ljudskoj sudbini i poreklu, kao i na čovekovom odnosu naspram Dobra i Zla. Knjiga Postanja u drugom delu govori o Božjim praocima, izabranom narodu, Izraelcima i o prvim ljudima koje je Bog spasao i sa kojim počinje spasavanje čitavog sveta.

Biti između Scile i Haribde je izraz koji potiče iz grčke mitologije i ilustruje bezizlaznost situacije to jest da se između dva zla mora izabrati jedno. Opasnost plovidbe između hridi sa Scilom i vira sa Haribdom istaknuta je u Homerovom epu Odiseja i dala je povod izreci Incidit in Scyllam qui vult vitare Charybdim, što u prevodu sa latinskog jezika znači naleti na Scilu, ko hoće izbeći Haribdu. Izraz između Scile i Haribde se zadržao do danas i označava položaj kada opasnost preti i s jedne i s druge strane, kada se dospeva sa zla na gore. Sličan je i izraz prolaziti kroz Scilu i Haribdu, sa značenjem nailaziti na velike opasnosti, kao i proći Scilu i Haribdu, to jest savladati velike teškoće.

Glavna proročica Pitija u Apolonovom hramu u Delfima bila je jedna od prvih zabeleženih po kojoj su sve druge nosile to ime. Pišući o Proročištu u Delfima Plutarh govori da je Pitija bila jedna od Sibila i zvala se Libisa, a bila je kći Zevsa i najade Lamije. Smatralo se da tokom proročkog transa na njihova usta govori Apolon lično. Njihove odgovore koji su se sastojali od nerazumljivih, nepovezanih i zagonetnih reči su saopštavali Apolonovi sveštenici pošto bi ih preveli u stih. Poznate su po svojim zagonetnim odgovorima, a njihovo ime je utkano u izraz Pitijin odgovor, koji znači nejasan, dvosmislen, nerazumljiv, neodređen, tajanstven, zagonetan odgovor.

Dom i ognjište, pomislio je najednom, dom i ognjište. Nepovezane i naizgled besmislene, te reči su se možda odnosile na čoveka koji se, za vreme nepogode, dok gromovi i munje sve žešće sevaju u noći, sklanja u svoju toplu, prisnu i prijatnu pećinu. Dom, ognjište, svetlo i prijatno sklonište. Zato je (govorio je Bruno) čovek mnogo usamljeniji dok živi u inostranstvu, jer je otadžbina isto što i dom, ognjište i detinjstvo, isto što i krilo materino.

Italijanski slikar i grafičar Đorđo Morandi je od 1916. godine slikao koloristički prefinjene, poetske mrtve prirode s bocama koje tematski ostaju karakteristične za njegovo slikarstvo. Njegove mrtve prirode su poznate po svojoj tonskoj suptilnosti u prikazivanju naoko jednostavnih predmeta, koji su se uglavnom ograničavali na vaze, boce, činije, cveće. 1953. godine naslikao je mrtvu prirodu Cveće, koja se danas nalazi u privatnoj kolekciji.

Alfred Henri Maurer je bio američki modernistički slikar. Svoje radove je izlagao u avangardnim krugovima širom sveta i u Njujorku početkom XX veka. Sa karakteristikama kao što su smele kompozicije, odvažna paleta, ravan prostor i apstraktne forme poput onih na slici Lale u zelenoj vazi koju je naslikao oko 1911. godine brzo je postao najpoznatiji američki fovistički umetnik. Ova slika se nalazi danas u Fondaciji Barns u Filadelfiji.