Artnit

Prihvatila bih činjenice kao što prihvatam činjenicu da je zrno graška zeleno ili da je kanarinac žut. Tako, dakle, stoje stvari, rekla bih. Ali ja sam se razgnevila zato što je on bio gnevan. Ipak je neverovatno, pomislih dok sam listala večernje novine, da je tako moćan čovek podlegao gnevu. Ili je možda gnev nekakav zao duh - nerazdvojeni pratilac vlasti?

Andski kondor (Vultur gryphus) je vrsta južnoameričkog kondora i jedini pripadnik roda Vultur. Najčešće se naziva najvećom pticom, može da bude težak i do 15 kilograma sa rasponom krila od 3,2 metra. Njegova staništa su planinski predeli do 5 kilometara nadmorske visine od Argentine do Venecuele. U folkloru i mitologiji andskih kultura ima važnu ulogu, postao je nacionalni simbol Perua, Argentine, Bolivije, Čilea, Kolumbije i Ekvadora.

Meksički crno-beli film Zaboravljeni (Los Olvidados) Luis Bunjuel je snimio 1950. godine po romanu Milosrđe Benita Peresa Galdosa. Film je u tradiciji socijalnog realizma, mada sadrži i elemente nadrealizma prisutne u većini Bunjuelovih filmova. Ovaj film je Bunjuel prvi put prikazao u Parizu za svoje stare prijatelje nadrealiste u istom bioskopu gde je bio premijerno prikazan film Zlatno doba dvadeset godina ranije. Na Kanskom festivalu 1951. godine film je dobio Veliku nagradu za režiju, a danas se smatra jednim od klasika meksičke i svetske kinematografije.

Ežen Atže je bio francuski pionir dokumentarne fotografije, zapažen u svojoj odlučnosti da dokumentuje svu arhitekturu i ulične prizore Pariza pre njihovog nestanka sa modernizacijom. Fotografija Panteon koju je snimio 1924. godine predstavlja atmosferski pogled ulice na Panteon, i primer je onoga po čemu je Ežen Atže postao najpoznatiji, fotografije čuvene francuske arhitekture. Danas se ova fotografija nalazi u muzeju Geti u Los Anđelesu.

Godine 1914. u Berlin je stigao nemački slikar, grafičar i arhitekta Georg Muhe. Uprkos nedostatku sistemskog umetničkog obrazovanja, umetnička škola u okviru grupe Šturm visoko je cenila njegov talenat i prihvatila ga u septembru 1916. godine kao nastavnika. Godine 1917. učestvovao je na izložbama galerije "Šturm", zajedno sa Polom Kleom i Aleksandrom Arhipenkom. U svojoj knjizi Kako su videli jedan drugoga nemački istoričar umetnosti Hans Marija Vingler navodi da Georg Muhe u svojim uspomenama, opisuje prvi susret s Polom Kleom veoma intenzivno:

Crtež Autoportret iz 1936. godine otkriva početne veštine predstavljanja američke slikarke, grafičarke, vajarke i pesnikinje Dorotee Taning. Ona je na njemu prikazana kao mlada žena sa rukom na glavi koja gleda u posmatrača u tipično zamišljenoj umetničkoj pozi. Danas se ovaj crtež nalazi u privatnoj kolekciji.

Španski slikar i vajar Huan Gris je bio tesno povezan sa inovativnim umetničkim pravcem kubizmom. Sliku Žena sa korpom u kubističkom stilu naslikao je 1927. godine. Stil kose, lice i odeća žene podsećaju na grčke i rimske prikaze žena i ilustruje obnovljeno interesovanje za klasicizam i tradicionalno predstavljanje forme među evropskim slikarima posle Prvog svetskog rata, a korpa koju drži, elemenat mrtve prirode, podseća na ranije slike Huana Grisa. Danas se ova slika nalazi u privatnoj kolekciji.

Borba sa vetrenjačama je verovatno najpoznatija epizoda iz romana Don Kihot Migela de Servantesa objavljenog 1605. godine pod naslovom Genijalni vitez od Manče, a njena simbolika se često svodi na donkihotizam kao pojavu jedne plemenite ludosti i težnja ka vizionarskim idealima. Iz ove epizode je izveden i izraz borba sa vetrenjačama koji označava napadanje imaginarnih neprijatelja, vršenje neke uzaludne radnje, posla koji se ne može završiti, borbu sa neprijateljem koga ste sami stvorili, bitku u kojoj ne možete pobediti, traganje za nečim što je nerealno, nepraktično ili nemoguće. Često se koristi da se slikovito opiše borba "malih" ljudi protiv giganata.

U taj par ugledaše trideset ili četrdeset vetrenjača što su u tom polju, a Don Kihote čim ih opazi, reče svom konjušaru: "Sreća nam rukovodi stvari bolje no što možemo da želimo; jer pogledaj tamo, brat' Sančo Pansa, gde se pojavljuju trideset ili nešto više grdnih divova, sa kojima sam voljan da bijem bojak i da ih sve pogubim i sa njihovim plenom počećemo da se bogatimo; jer to je pravedan rat i Bogu se puno ugađa kad se takva pogana bagra tamani sa lica zemlje."

Najstarija zapisana narodna pesma o Marku Kraljeviću je bugarštica Marko Kraljević i brat mu Andrijaš. Tu bugaršticu, to jest pesmu dugog stiha od 15 ili 16 stihova zabeležio je Hvaranin Petar Hektorović i uneo u svoj spev Ribanje i ribarsko prigovaranje štampanom u Mlecima 1568. godine. Nju je pevao hvarski ribar Paskoje Debelja kako Hektorović kaže, "sarpskim načinom" na putu od Hvara do Brača.