Doba za udaju i ženidbu u srpskim narodnim umotvorinama
Dva najvažnija kulta u životu patrijahalnog čoveka su kult plodnosti i kult predaka. Zato se u njegovom shvatanju o braku ističe težnja za dobijanjem dece. Crkveni i građanski propisi vodili su računa samo o fizičkoj zrelosti, koji su po mišljenju patrijahalnog čoveka bili od sporednog značaja i nisu bili u skladu sa njegovim mišljenjem o dobu za ženidbu i udaju.
Kaladijum - anđeoska krila
Sobna biljka kaladijum je zanimljiv ukras u enterijeru doma zbog raznobojnih listova. Uz posebnu negu može da se gaji i u vrtu kao baštenska biljka. Zbog šarenih listova poznat je pod nazivom anđeoska krila, a zbog veličine i oblika listova i po nazivu slonovo uvo. Listovi kaladijuma obogaćuju vazduh svežim kiseonikom.
Erih Marija Remark - Mi nismo hteli rat
- Tačno - dodade Kac - sada si, Tjaden, prvi put nešto umesno rekao; država i domovina, to je zaista razlika.
- Ali oni ipak ujedno spadaju - razmišlja Krop - ne postoji domovina bez države.
Eduar Mane - Žena sa mačkom
Portret Žena sa mačkom je jedna od kasnijih slika Eduara Manea, koju je verovatno naslikao tri godine pre svoje smrti, 1883. godine. Ovaj nedovršeni portret prikazuje njegovu suprugu Suzan Lenhof, koju je slikao više puta tokom svoje karijere, ali odražava i domaću atmosferu u kojoj je tada živeo. Smatra se da je to najslobodnije naslikana slika u umetničkom stvaralaštvu Eduara Manea. Slika se danas nalazi u Nacionalnoj galeriji u Londonu.
Zaljubljen kao tetreb
Veliki tetreb (Tetrao urogallus) je stanarica, koja spada u red koka. Posebno zanimljiv ukras njegovog tela je rep, koji prikazuje u "svadbenim igrama". Živi u severnoj i srednjoj Evropi, na Balkanskom i Pirinejskom poluostrvu, kao i u širokom pojasu umerene Azije. Naseljava uglavnom visoke planine iznad 1200 m nadmorske visine i četinarske šume, najčešće borove koje imaju razvijen sprat žbunja, zeljaste vegetacije i mahovine.
Dragoslav Mihailović - Bora Stanković i Ivo Andrić
Profesor Leka je razmišljao i o sličnosti dva turkoidna srbijansko-bosanska gradića u kojima su dvojica pisaca rođena, Vranja i Travnika. O njima su oni najčešće i pisali. Dolazak nemoderne srpske vojske u opancima na njihove ulice, jedanput u poslednjoj četvrti devetnaestog i drugi put u prvoj četvrti dvadesetog veka, jeste doneo izvesna životna poboljšanja, ali ne toliko koliko su se ljudi nadali. Na izvestan način, palančani dva gradića kao da taj preokret nisu dovoljno osetili. I o ovom prelomu u svojim zavičajima obojica pisaca su takođe pisali i obojica su videli da oslobođenje nije izazvalo veliko narodno oduševljenje. Bar su oni to tako protumačili. Ulično blato u obema palankama bilo je redovno, turska kaldrma, pogotovu ona sitno išarana ispod kućnih doksata, još je predstavljala vrhunac civilizacije.