Pesma Orao sastoji se od dve strofe, sa po tri stiha. Ona se fokusira na jednom usamljenom orlu u divljini, i ima dublje simboličko značenje.
Pesma Orao počinje isticanjem surovih i neobično oblikovanih kandži orla, u kojima "nosi stene slom". Ptica se drži za stenu sa svojim kandžama. Ona je veoma visoko, na mestu gde nijedna životinja, a ni čovek ne može stići. Usamljena ptica, bliska suncu daleko od civilizacije, "u krugu svoda traži dom", stvarajući savršen prizor u pozadini. Dok orao gleda sa svoje stene more se kreće ispod njega. Odjednom kao munja iz neba, on se ustremi nadole.
Alfred Tenison u pesmi Orao odnos između čoveka i prirode razmatra suptilno. More, nebo i planine su elementi prirode. More i nebo simbolišu slobodu, a u okviru takve neograničene slobode, zidovi planine, osim pružanja zaštite ograničavaju slobodu čoveku, za razliku od ptice koja može da leti iznad svega. Orao može da leti u bilo kom pravcu, ali kada se simbolički razmatra orao kao čovek, on pada sa litice. Tenison tako slavi prirodu i stavlja je iznad čoveka.
