Artnit

Sliku Crveni vinograd poznatu i po nazivu Crveni vinograd u Arlu Vinsent van Gog je naslikao 1888. godine za vreme svog boravka u Arlu na jugu Francuske. Poznata je po tome što je to jedina slika koja je prodata tokom njegovog života. Prvi put je izložena na službenoj izložbi grupe Les XX, 1890. godine u Briselu i tada prodata impresionističkoj slikarki Ani Bok, sestri Ežena Boka takođe impresionističkog slikara i prijatelja Van Goga za 400 franaka. Kasnije ova slika prelazi u ruke poznatog ruskog kolekcionara Sergeja Ščukina kojem su je boljševici nacionalizovali, a danas se nalazi u muzeju likovnih umetnosti Puškin u Moskvi.

Serija slika Vinsenta van Goga Leptiri iz 1889. i 1890. godine obuhvata najmanje četiri slike leptira i jednog moljca. Slika sa sličnom temom Leptiri i makovi, koju je naslikao 1890. godine može se uporediti sa omiljenim japanskim motivima često oslikavanim na porcelanu Maiji radionica. Danas se ova slika nalazi u muzeju Van Gog u Amsterdamu.

Vinsent van Gog je video slike Pola Sinjaka i Žorža Sera u proleće 1886. godine na završnoj impresionističkoj izložbi. Tehnika slike Pecanje u proleće, koju je završio 1887. godine je svedočanstvo prijateljstva Vinsenta van Goga sa Polom Sinjakom. Ova slika se danas nalazi u Institutu umetnosti u Čikagu.

Cveće je bilo lako dostupno Vinsentu van Gogu, čak i kada nije mogao priuštiti modele ili nije mogao da slika napolju. Specifični cvetovi, kao što su suncokreti, ruže i ljiljani, često se javljaju u njegovom radu i tesno su povezani sa njegovim opusom. Mrtvu prirodu Buket cveća u vazi posebno zbog njene prepoznatljive plave i oker boje i linija u obliku cigle povezuju sa pejzažima naslikanim neposredno pre njegove smrti u Avru 29. jula 1890. godine. Ova slika se danas nalazi u muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku.

Vinsent van Gog je u maju 1889. godine otišao u sanatorijum kao dobrovoljni pacijent u Sen Remi u Provansi na bolničko lečenje. U prvim nedeljama svog lečenja nije napuštao područje sanatorijuma i tek je u junu počeo da slika napolju izvan zidova. Tokom ostatka leta, pogoršanje njegovog stanja nije mu omogućilo da radi van, tako da je u julu i avgustu uglavnom slikao portrete i kopirao slike svojih omiljenih umetnika. Slika Pijanice iz 1890. godine se zasniva na drvorezu Domijeovog originala pod nazivom Psihologija pijanice, četiri godine. Ova slika se danas nalazi u Institutu umetnosti u Čikagu.

Za Vinsenta van Goga, oleandri su radosni, cveće koje afirmiše život jer cveta "neumorno" i uvek ga "gase jaka nova izbijanja". Na slici Oleandri iz avgusta 1888. godine, kao i na većini njegovih mrtvih priroda, prisutna je visoka blistavost zajedno sa neverovatnom čvrstinom i opipljivošću predmeta. Danas se ova slika nalazi u muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku.

Kao i Rembrant van Rajn i Francisko Goja, Vinsent van Gog je često sebe koristio kao model. U neverovatnom nizu iskrenih autoportreta, on prikazuje svoj razvoj kao umetnika. Njegovi autoportreti, ne samo da beleže promene u njegovoj slikarskoj tehnici, već takođe otkrivaju njegov psihički pad sa poniznošću i iskrenošću, koja se nije videla od autoportreta Rembranta. U poslednjih pet godina svog života naslikao je preko trideset autoportreta. Njegova slika Autoportret, poznata i po nazivu Portret umetnika, koja može da bude njegov poslednji autoportret, naslikana je 1889. godine, neposredno pre nego što je otišao u sanatorijum Sen Remi u Provansi na jugu Francuske. Ova slika se danas nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Slika Van Gog slika suncokrete, poznata i po nazivu Slikar suncokreta je portret Vinsenta van Goga koji je naslikao Pol Gogen u decembru 1888. godine, kada je posetio Van Goga u Arlu. Međutim, pošto je slika nastala u decembru, suncokreta tada nema u prirodi, pa je Gogen, naslikao sliku iz svog sećanja ili mašte. Ova slika se danas nalazi u muzeju Van Gog u Amsterdamu.

U poslednjim nedeljama svog života, Vinsent van Gog je “lelujao“ između emocionalnih krajnosti. Dugi periodi depresije su bili isprekidani eksplozijama radosti i kreativnosti. Tada je naslikao seriju vedrih dečjih portreta, u potpunom kontrastu sa anksioznim slikama koje je uglavnom slikao. Slika Dete sa pomorandžom je bila jedna od nekoliko slika koju je naslikao nakon što je proveo vreme u Parizu u društvu svog brata Tea, snaje i novorođenog bratanca Vinsenta. Ova slika, koja se danas nalazi u privatnoj kolekciji, je naslikana krajem juna 1890. godine, nekoliko nedelja pre nego što će pucati sebi u grudi.

25. jun 1889.

Dve studije čempresa koji su onih teških nijansi zelenog kao boca, prednje planove sam radio nanosima olovnog belila što daje čvrstinu terenu.

Mislim da su Montiselijeva platna bila često pripremana na taj način. Preko toga se onda prelazi drugim bojama. Ali, ne znam da li su platna dovoljno jaka za takav rad...