Artnit

Mađarsko-francuski fotograf, vajar, izrađivač medalja, pisac i filmski stvaralac Đula Halas, poznat pod pseudonimom Brasaj svoje najbolje fotografije je posvetio Parizu, gradu kontrasta između romantike i bede, mistike i ogoljenosti, raskoši i očaja, konzervativnosti i slobode. U serijama fotografija Pariz noću i Tajni Pariz tridesetih godina ostavio je jedinstvene prikaze života. Fotografija Marlen iz 1937. godine pojavljuje se u njegovoj knjizi Camera in Paris, objavljenoj u Londonu 1949. godine. Danas se ova fotografija nalazi u privatnoj kolekciji.

Ranih 1930-ih godina francuska fotografkinja, slikarka i pesnikinja Dora Mar je putovala po Evropi radeći kao fotoreporterka, ali je takođe počela i da fotografiše. Fotografija Posle kiše koju je snimila 1933. godine nije samo direktna slika Pariza ili njegovih stanovnika već je i komentar na šarmantnu i ponekad izolovanu prirodu čoveka u gradu. Danas se ova fotografija nalazi u Nacionalnom muzeju moderne umetnosti Centra Žorž Pompidu u Parizu.

Stoik Epiktet reče: "Izvor filozofije jest uviđanje vlastite slabosti i nemoći". Kako da pomognem sebi u nemoći? Njegov odgovor glasi: tako da sve što ne stoji u mojoj moći kao za mene ravnodušno promatram u njegovoj nužnosti; naprotiv, da što je do mene, naime način i sadržaj svojih predstava, mišljenjem dovedem do jasnoće i slobode.

Jedan od predstavnika kasnobarokne francuske skulpture u doba Luja XIV, Fransoa Baroa primljen je u Kraljevsku akademiju za slikarstvo i skulpturu na osnovu bele mermerne skulpture Kleopatra umire 30. oktobra 1700. godine. On je tragičnu istorijsku epizodu transformisao u senzualnu i sladostrasnu sliku. Danas se ova skulptura nalazi u muzeju Luvr u Parizu.

Slikar, dizajner i dekorater Hans Makart bio je jedan od najpopularnijih bečkih slikara kasnog istoricizma iz doba izgradnje raskošnog bulevara Ringštrase. Bio je zvezda bečke umetničke scene u drugoj polovini XIX veka, poznat kao "princ-slikar". Slikao je velike alegorijske i mitološke slike sa patetičnim dekorativnim kompozicijama u neobaroknom stilu, kao što je na primer slika Smrt Kleopatre iz 1875-1876. godine, koja se danas nalazi u muzejskom pejzažu Hesen Kasel u Kaselu.

Srbi povezuju vampira i vukodlaka, i zovu ih jednim imenom - vlkodlak. Oni besne uglavnom po dubokoj zimi: održavaju godišnje susrete, i na njima skidaju svoje vučje kože, te ih vešaju o obližnje drveće. Ako neko uspe da dođe do te kože i spali je, time je sa tog vukodlaka skinuo čini.

Moć da se postane vukodlak stiče se pijenjem vode koja ostane u otisku vučje šape u ilovači.

Češirska mačka je jedan od popularnijih likova iz romana Alisa u zemlji čuda Luisa Kerola, objavljenog 1865. godine. Ovaj čudan, mistikom obavijen i spoznajom obilat lik koji ima sposobnost nevidljivosti i iznenadnog pojavljivanja, čuven je po svom širokom osmehu iz koga se može zaključiti da dobro zna odgovore na sva svoja čudna pitanja ili da se pomirio sa činjenicom da odgovora nema. On je očigledni simbol intelektualnog odvajanja, a sa fiksiranim osmehom nalik je na zabavljenog posmatrača.

Japanski grafičar Edo perioda i ukijo-e slikar Kacušika Hokusaj je pred kraj svog života počeo da crta mnoge velike mačke. Tigrovi su postali tema kojoj se vraćao nekoliko puta. Drvorez u boji Stari tigar u snegu iz 1849. godine je jedan od njegovih poslednjih radova i može se čitati kao autobiografski, koji izražava Hokusajeva osećanja prema sopstvenom starosnom dobu i procesu starenja. Danas se ovaj drvorez nalazi u privatnoj kolekciji.

Kad bi drveće hodalo je jedna od najpoznatijih pesama Grigora Viteza. Objavljena je kao prva pesma u istoimenoj zbirci za decu 1959. godine. U njoj je jednostavnim stilom i jednostavnim jezikom opisana personifikacija motiva iz prirode. Na maštovit način kroz melodične stihove prikazuje se šta bi se dogodilo kada bi drveće moglo hodati, šetati i menjati mesta.

Kad bi drveće hodalo,
Šume bi se razilazile na sve strane.
Drveće bi hodalo,
A mahale njihove grane.