Krokodili su bili najopasnija stvorenja u egipatskom okruženju i tako su oslikavali suštinu zla. Sa druge strane, stari Egipćani su verovali da su se inkarnirali u dušu boga voda Nila Sobeka, koji je sakriven u močvari. U toj ulozi krokodili su predstavljali kosmičke i regenerativne moći i mogli su pratiti božanstva kao što je Isis. Tokom helenističkog i rimskog perioda, kultovi egipatske boginje magične moći i zdravlja Isis i helenističkog boga sunca i zagrobnog života Serapisa, zajedno sa elementima njihove egipatske ikonografije uključujući krokodila, širili su se na Mediteranu i stigli i u sam Rim. Skulptura krokodila, koja se danas nalazi u muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku pripada rimskom periodu.
Skulptura krokodila datira iz perioda krajem I veka pre nove ere i početka I veka nove ere i verovatno potiče iz Egipta. Ona je od granita i dobro prikazuje fizičke osobine krokodila. Rožnata leđa su izražajna u kontrastu sa mesnatim savijanjem oko vrata i očiju. Zategnuto držanje debelih nogu sugeriše težinu zveri.
Smeštene u kontekst rimske umetnosti, slike krokodila služile su prvenstveno da evociraju nilsko okruženje. Skulptura krokodila služila je verovatno istoj nameni i u drevnom egipatskom hramu Dendur sagrađenom XV godine pre nove ere. Ovaj hram je 27. aprila 1967. godine Unesko dodelio muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku i on je kompletno prenet i postavljen u posebnom krilu zgrade muzeja.