Alfons Dode se u zbirci Pisma iz mog mlina obraća pariskom čitaocu, obično u prvom licu iz mlina u Provansi. Zbirka počinje opisom dela iz računa prodaje: “Za gospodina Alfonsa Dodea, pesnika iz Pariza, ovde prisutnog koji prihvata.“ A, zatim sledi opis mlina: “Vetrenjača i mlin se nalaze u dolini Rone, u srcu Provanse, na šumovitom brdu borova i zelenih hrastova; kao pomenuta vetrenjača, napuštena više od dvadeset godina, a neodrživa za mlevenje, jer se čini da se divlje loze, mahovina, ruzmarin i drugo parazitsko zelenilo penje do vrha.“

Pripovetke iz zbirke Pisma iz mog mlina nisu pisma, one su skice i priče, postavljene u prirodi oko vetrenjače, a nekoliko njih u mestima koje je Dode znao u širem svetu. U njima se oživljavaju događaji iz južne Francuske, kao i provansalske narodne priče, a često su prisutna karakteristična zanimanja i fauna Provanse.

Isti pejzaž, stari mlin u Provansi povezuje jednostavne pripovetke iz zbirke Pisma iz mog mlina. Alfons Dode koristi taj pejzaž da bi pokazao lepotu mesta iz kojeg potiče i opisao nekoliko događaja iz života njegovih stanovnika kroz glatko pripovedanje, bez nepotrebnih objašnjenja. Pripovetke imaju slične kompozicije, a njihov kraj nosi moralnu pouku da se sve u životu mora završiti jednog dana.