Vuk Stefanović Karadžić, o epskoj poeziji pre Kosova, kaže: ,"Ja mislim da su Srbi i prije Kosova imali junačkih pesama od starine, no budući da je ona promjena tako silno udarila narod da su gotovo sve zaboravili što je donde bilo, pa smo odande počeli dalje pripovjedati i pjevati."Pesme koje pripadaju pretkosovskom ciklusu su među najstarijim zapisanim epskim pesmama, pa je i njihov broj relativno mali. Među pesmama ovog ciklusa posebno se ističu Ženidba Dušanova, Ženidba kralja Vukašina, Zidanje Skadra, Uroš i Mrnjavčevići i Banović Strahinja.
Narodna epska pesma Ženidba Dušanova prikazuje pravu galeriju upečatljivih likova, među kojima se ističe Miloš Vojinović, carev sestrić, koji prerušen ide nezvan u svatove, da se ujaku nađe u nevolji. On je i jači, i lepši, i bolji od Latina. Nadmudrio je tri šićardžije i lukavu i verolomnu latinsku gospodu, svojim umom i junaštvom uklonio je sve zamke koje su njemu i njegovom ujaku bile postavljene. Pesma pokazuje sjaj i veličinu srpskih vladara i vlastele, uopšte srpske države.
Braća Mrnjavčevići, Vukašin i Uglješa, ne uživaju naklonost narodnog pevača. U narodnim epskim pesmama su prikazani kao negativni likovi: nasilnici, krivokletnici, otimači. Sa simpatijom je opevan samo njihov mlađi brat Gojko u pesmi Zidanje Skadra, ali istorija ne zna ništa o njegovom postojanju. Narodne epske pesme posebno negativno prikazuju kralja Vukašina. Opisan je kao kržljavac ("žura") i neugledan, što po shvatanju narodnog pevača ne priliči junaku. Vukašin zavodi ženu vojvode Momčila i ubija ovog velikog junaka u neravnopravnoj i nečasnoj borbi, ugrađuje u grad nevinu i bezazlenu ženu svog brata Gojka, otima carstvo nejakom careviću Urošu. Po svemu sudeći, narodna tradicija nije mu oprostila što je bio jedan od prvih velikaša koji su komadali Dušanovo carstvo i doveli do rasula srpsku srednjovekovnu državu. Zapamćen je kao velikaš koji se odmetnuo od cara Uroša i oteo mu krunu. Sudeći po narodnim pesmama on je bio njegov ujak, kum i staratelj.
U narodnoj epskoj pesmi Uroš i Mrnjavčevići narodni pevač izrazio je svoje shvatanje o uzrocima propasti srpske feudalne države. Posebno je reljefno prikazan lik Marka Kraljevića koji se nije podao ličnim koristima i uživanjima. U njemu je bila jača ljubav prema istini i pravdi.
Remek-delo srpskog epskog pesništva je veličanstvena poema junaštvu i čovečnosti, pesma Banović Strahinja koja stoji na razmeđi pretkosovskog i kosovskog ciklusa. Ova pesma opeva događaj koji se desio uoči same Kosovske bitke, usred iste one turske vojske koja će za dan-dva stupiti na krvavu kosovsku scenu. Banović Strahinja rešava svoj lični, ljudski problem: u dramatičnoj situaciji pobeđuje turskog nasilnika koji mu je porušio dvore, oteo ženu i konjem pogazio majku, vraća ženu i oprašta joj neverstvo i izdaju.