Narodna novela Kralj i čobanin počinje kao narodna bajka: "Nekakav kralj imao jednu kćer, koja je bila mnogo lijepa. Nje se ljepota bila razglasila po svijetu. Tu su ti išli kraljevi i carevi da je prose, ili od čuda samo da je vide. Ali otac njezin nije je stio nikome drugome dati do onome koji bi se našao mudriji od njega da ga kako prevari." Bogati čovek iz daleke zemlje kreće na put da bi zaprosio kraljevu kćer. On prenoći kod jednog bogatog čoveka, koji radi njega odmah zakolje brava, i kada ga iznesu za večeru, od njega ostavi "glavu čobanu, koji bješe u planini kod stoke". Putujući dalje on sreće čobanina, koji čuva ovce u planini. Kako je čobanin imao mudar odgovor na sve ono što bi mu govorio on ga pozva da krene sa njim i za njega isprosi lepu kraljevu kćer. Narodna novela ima srećan kraj, kao i narodna bajka, iako čobanin nije posedovao neverovatnu snagu ili čarobne moći kao njeni junaci, on svojim odgovorima uspeva da nadmudri kralja, koji "ne mogne ni kud ni kamo, nego čobanu da đevojku, a čoban je da bogatu čoeku, a bogat čoek da čobanu silno nebrojeno blago".
Narodna novela Kralj i čobanin nema mnogo fantastičnih i religioznih momenata. U ovoj noveli prožetoj humorom mudrost je zamenila čudesno, a imaginacija mudrosti narodnu fantastiku. Mudrost je postavljena kao najveći ideal kojom se može doći do svega, pa čak i da čobanin nadmudri cara i pomogne da bogat čovek dobije za ženu kraljevu kćer, a on bogatstvo.
