Kaspar David Fridrih je bio zaokupljen prolaznošću. Po njemu godine čoveka se ogledaju u sezonskom ciklusu, a njegove živopisne predstave snega i opadanja lišća drveća sadrže obećanje dolaska proleća, kao što je vidljivo na slici Hrast u snegu.
U središtu slike Hrast u snegu je drevni ogoljen hrast koji stvara atmosferu usamljenosti ili čežnje. On stoji u snegu okružen požutelom travom, kao simbol regeneracije duha prirode.
Slikanje hrasta, zasniva se na preciznom posmatranju, a ipak slika kvrgavog hrasta takođe ima simbolički značaj. Hrast često označava simbol snage Nemačke. Ali, na ovoj slici je surovo iseckan i ogoljen, kao sama Nemačka u većem delu života Kaspara Davida Fridriha. Njegove mrtve grane govore o izgubljenoj prošlosti. Ipak, u korenu su novi listovi koji će se pojaviti u proleće, a plavo nebo koje se ogleda u ledenoj vodi donosi nadu u obnovu. Ovoj slici nisu potrebne figure, jer hrast je zaista kolektivna figura nemačkog naroda.
