Artnit

Eiche (quercus robur). Hrast; dub.

Prema hrastu ima srpski narod veliko poštovanje, i mnogi starodrevni primerci smatrani su za božanstva i uživali kult. U oblasti Zaglavku (istočna Srbija) “svako selo ima po nekoliko zapisa, i to su mahom gorostasni hrastovi sa usečenim krstovima u njihovim deblima. Niko ne sme da odseče takav hrast, niti i opalo suvo granje s njega da gori, jer bi se takvome kuća ugasila ili bar bi mu ruka usahla“ - i to, uglavnom, važi za sve srpske krajeve.

Francuski slikar Žil Dipre, jedan od glavnih članova Barbizonske škole slikara pejzaža je dugi niz godina delio zajednička iskustva sa slikarima šume Fontenblo. Slika Hrast, koju je naslikao između 1860. i 1870. godine otkriva određenu fascinaciju drvećem, moćnu formu života koja “puca“ iz zemlje. Ova slika se danas nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Hrast je od davnina izazivao strahopoštovanje zbog veličanstvenog izgleda. U mnogim mitologijama je smatran svetim drvetom i često se povezivao sa božanstvima groma, kao i nebeskim božanstvima i božanstvima plodnosti. Takođe, hrast je simbol dugovečnosti, otpornosti, čvrstine, moći i grandioznosti, kako u duhovnom tako i u materijalnom smislu.

Posebnu atrakciju Šervudske šume, u blizini grada Notingema, koja je 2002. godine proglašena za Nacionalni prirodni rezervat engleske prirode predstavlja ogroman hrast, koji potiče iz viktorijanskog doba i star je između 800 i 1000 godina. 1790. godine poznati antikvar Hejmen Ruk, nazvao ga je major, što u prevodu sa engleskog jezika znači glavni, i uključio ga u svoju popularnu knjigu o drevnim hrastovima u Šervudskoj šumi. Tokom XX veka, takođe je poznat kao Kraljica ili Kraljica hrast, verovatno zbog svoje veličine i statusa Gospe šume.