Prema jednoj srednjovekovnoj legendi, Devica Marija je rodila Isusa Hrista dok je ležala na krevetu od ivanjskog cveća i paprati. Paprati su odbile da priznaju bebu Isusa i na taj način su izgubili svoj cvet. Predanje kaže da su pre Isusovog rođenja cvetovi bili beli, a posle rođenja su se pretvorili u zlato u čast kraljevskog rođenja.

Prema hrišćanskoj mitologiji ivanjsko cveće je posvećeno Svetom Jovanu letnjem ili Bogorodici. Veselin Čajkanović beleži narodno predanje da je Bogorodica, kada je htela da okumi Svetog Jovana, otišla kod njega sa kitom ivanjskog cveća, poklonila mu se krotko i smerno i zamolila ga da primi kumstvo.

U nordijskoj mitologiji je ivanjsko cveće povezano sa rađanjem. Boginja braka i majčinstva Frig je pomagala ženama da rađaju decu, a kao sedativ koristila ivanjsko cveće, koje su nazvali Frigina trava. U galskoj mitologiji, heroj Cu Chulainn, na irskom jeziku Kulanov Pas, koji je tokom bitke trpeo napade besa, uzimao bi čaj od ove biljke da bi smirio bes.

U slovenskom narodu je Ivanjdan, koji se poklapa sa hrišćanskim praznikom Rođenja Svetog Jovana Krstitelјa i Preteče (kod pravoslavnih hrišćana 24. juna po julijanskom, odnosno 7. jula po gregorijanskom kalendaru), jedan od najvažnijih datuma i povezan je za dan letnjeg solsticija ili dugodnevnice. Najvažniji sadržaji obreda tog dana predstavlјale su ritualne radnje kao što su berba bilјaka i kićenje kuća, dvorišta, lјudi i domaćih životinja zelenilom, odlazak na vodu i potapanje cvetnih i bilјnih venaca i trava, kao i palјenje i preskakanje vatri, sa igrama oko vatre.

Britanski antropolog Džejms Džojs Frejzer u svom delu Zlatna grana navodi da je praznik Ivana Kupala (Ivanjdan), koji se u Rusiji i Ukrajini proslavlјa ubrzo posle letnje dugodnevnice i koji je, u Ukrajini, neposredno vezan i sa pletenjem venčića od letnjeg cveća, u stvari prvobitan paganski ritual plodnosti. Mnogi srednjovekovni izvori ukazuju da su rituali sa branjem ivanjskog cveća i drugih bilјaka jedan od najstalnijih opšteslovenskih elemenata ovog obreda.