Božikovina je bila jedna od biljki koje su Kelti koristili tokom proslave zimskog solsticija. Ona je viđena kao simbol smrti i ponovnog rađanja Sunca. Druidi su je smatrali svetom biljkom i simbolom plodnosti i večnog života. Oni su verovali da lišće božikovine daje zaštitu od zlih duhova i zato su je nosili u kosi.
Stari Rimljani su božikovinu koristili tokom Saturnalija, proslave posvećene Saturnu, njihovom bogu žetve i bogatstva. Oni su je poklanjali, nosili u procesijama i njenim grančicama ukrašavali dvorane i domove. Verovalo se da je božikovina zaštita od uroka, čarolije, munja i gromova, loših misli.
Od srednjeg veka božikovina nosi hrišćansku simboliku. Cvet božikovine simbolizuje rođenje Isusa Hrista, crvene bobice njegovu krv, a bodljikavo lišće krunu od trnja.
U narodu se i danas veruje da božikovina koja plodove ima i zimi ima jaku moć da zaštiti čoveka od bolesti i svakog zla, jer i sama prkosi prirodi. Veruje se i da štiti od lutajućih mrtvih duša koje traže ulaz u topli dom, pa se zato stavljala u obliku venca na ulazna vrata, kako bi se tako odagnale zle sile.
