Gloksinije pripadaju velikoj porodici egzotičnih biljaka Geseneriaceae, kojoj pripadaju i afričke ljubičice.
Sinningia speciosa, obično poznata kao gloksinija potiče iz tropskih šuma Brazila. Otkrivena je 1785. godine i klasifikovana u rod Gloxinia, a 1825. godine je preklasifikovana u rod Sinningia. Ime gloksinija je dato u čast francuskog botaničara Bendžamina Pitera Glokina. Ime roda Sinningia dato je u čast Vilhelma Sininga glavnog baštovana na Univerzitetu u Bonu sredinom XIX veka, koji je povezivan sa hibridizacijom i selekcijom gloksinije.
U Evropu je gloksinija preneta u XIX veku. Današnje gloksinije su uglavnom nastale ukrštanjem i strogom selekcijom dve vrste, Sinningia speciosa i Sinningia maxima.
Gloksinija je višegodišnja biljka koja raste iz gomolja, rizoma. Obično je visoka oko 30 cm.
Listovi gloksinije su veliki, nazubljeni, ovalni, baršunasti i malo dlakavi. Po listovima koji čine rozetu iznad zemlje podsećaju na afričku ljubičicu, a po obliku lista podsećaju na jagorčevinu.
Gloksinija cveta raskošno i dugo. Krupni cvetovi nalaze se na uspravnim drškama dugim oko 10 cm. Kada su zatvoreni imaju oblik trube, a kada se otvore, dele se na pet latica koji formiraju oblik zvona. Cvetovi su najčešće ljubičasti, ali mogu da budu i crveni, plavi, beli, ružičasti ili šareni, sa belom sredinom ili belim rubom latica, dupli ili jednostavni, sa ravnim ili valovitim rubom latica. Nalikuju na cvetove afričke ljubičice, ali su krupniji, mada ima nekoliko hibrida koji imaju sitnije cvetove.
U viktorijansko doba gloksinija je simbolisala ljubav na prvi pogled. Smatralo se da gloksinija privlači pažnju obožavalaca. Simbolisala je i ponosni duh, što je verovatno povezano sa veličinom njenih cvetova. U govoru cveća gloksinija označava izraz prijateljstva i divljenje prema osobi.