Artnit

Jedan od najistaknutijih predstavnika sociologije slobodnog vremena, francuski sociolog Žofr Dimazdije pojavu slobodnog vremena posmatra u sklopu razvoja tehničke civilizacije i ocenjuje da postaje sve značajniji faktor u razvoju pojedinca i oblikovanju društva. Istovremeno ističe da je slobodno vreme uslovljeno vrstom rada, ali i utiče na rad i sa njim stvara celinu. Problem slobodnog vremena razrađuje u svom delu U susret civilizaciji slobodnog vremena.

Uskraćenju slobode, čak mogućnosti slobode, korespondira pružanje takvih sloboda koje ojačavaju represiju. Zastrašujuće je u kolikoj mjeri je stanovništvu dozvoljeno da narušava mir gdje još ima mira i tišine, da bude gadno i da zagađuje stvari, da izlučuje familijarnost, da se ogrešuje ο dobru formu. Zastrašujuće je zato što izražava dozvoljene i čak organizirane napore da se odbaci onaj drugi u njegovim vlastitim pravima, da se spriječi autonomija čak i u malim rezervatima egzistiranja. U prekomjerno razvijenim zemljama sve veći dio stanovništva postaje ogroman zarobljen auditorij - zarobljen ne od strane totalitarnog režima, već slobodama građana čija sredstva razonode i uzdizanja prisiljavaju i onog drugog da sudjeluje u njihovim zvukovima, prizorima i mirisima.

BEDA. - Jedina stvar koja nas teši u našoj bedi jeste razonoda, a to je međutim najveća od naših beda. Jer to je uglavnom što nas sprečava da mislimo o sebi, i što nas neosetno upropašćuje. Da nije toga bilo bi nam mučno, i ta muka bi nas gonila da tražimo neko pouzdanije sredstvo da je se otresemo; ali razonoda nas zabavlja, i dovodi nas neosetno do smrti.

Potrošnja proizvoda, u isto vreme, postaje samopotrošnja ličnog života. Nikome više nije cilj da prosto preživi u borbi protiv oskudice, da se savija oko domaćeg ognjišta, niti pak, naprotiv, da istroši svoj život u zanosima, već da potroši sopstveno postojanje. Mase pristupaju, u okviru dokolice koju određuje tehnički razvoj, nivou induvidualnosti koji su već dostigle srednje klase.