U grčkoj mitologiji Fama, takođe poznata kao Ossa, bila je oličenje slave i ugleda, njena naklonost je bila plemenitost, a gnev skandalozne glasine. Njeni postupci su kontrolisali reputaciju smrtnika i besmrtnika. Bila je kćerka boginje Zemlje Geje ili Elpipse boginje Nade. Opisana je kao "ona koja inicira i unapređuje komunikaciju" i imala je oltar u Atini. Prema grčkoj mitologiji, ona je živela u mesinganom dvorcu na vrhu visoke planine, gde je mogla da čuje sve što se događa iznad i ispod. Verovalo se da je ušla u poslove smrtnika i bogova, a zatim ponovila ono što je naučila, isprva samo tupim šapatom, a zatim ponavljajući to glasnije svaki put, dok svi ne bi saznali. Atinski orator Ahin razlikovao je popularnu glasinu (Pheme) od klevete (Sikophantia) i pakosti (Diabole). Grčki pesnik Hesiod prikazao ju je kao zlikovca, lako uznemirenog, koga je bilo nemoguće ugušiti. Homer Famu naziva boginjom ili Zevsovim glasnikom. U umetnosti su je najčešće prikazivali sa krilima i trubom.

U rimskoj mitologiji Fama je kćerka Zemlje (Terra), personifikacija glasine, što od neznatnih početaka izrasta do čudovišnih razmera. Ona je alegorijska tvorevina rimskih književnika. Rimski pesnik Virgilije je opisuje u Enedi kao ptičje čudovište sa više jezika, očiju, ušiju i usta, dugim krilima, sa brzim i jakim nogama na zemlji, sa glavom u oblacima. Prema rimskom pesniku Ovidiju u Metamorfozama, ona je nastanjivala odzvanjajuću palatu na vrhu planine.