Brak je značajna društvena institucija jer ga društvo priznaje i osnova je porodice. Često se definiše kao društveno priznata zajednica koja uključuje dva ili više pojedinca u stabilan, trajni aranžman zasnovan barem delimično na nekoj vrsti seksualne veze.
Institucija braka počinje sa periodom udvaranja koji kulminira pozivom na sklapanje bračne zajednice. Zatim sledi ceremonija venčanja, tokom koje se međusobna prava i odgovornosti mogu navesti konkretno i složiti se sa njima. U zavisnosti od društva, brak može zahtevati verske i / ili građanske sankcije, iako se može smatrati da su neki parovi u braku kada jednostavno žive zajedno u određenom vremenskom periodu.
Brak ima više funkcija. U većini društava on služi društvenoj identifikaciji dece definisanjem srodnih veza sa majkom, ocem i rođacima, za regulisanje seksualnog ponašanja, prenošenje, čuvanje ili konsolidaciju imovine, prestiža i moći. On je osnova za instituciju porodice i njegovu glavnu odliku predstavlja zajednički život supružnika, slikovito poznato kao "deljenje stola i postelje". Zbog toga se brak često pozdravlja društveno neposrednim očekivanjima da će par imati decu, a deca koja su rođena van braka često su obeležena stigmom nelegitimnosti.
U većini savremenih društava brak je zakonski i društveno uređena zajednica, obično između jednog muškarca i jedne žene, koja je regulisana zakonima, pravilima, običajima, verovanjima i stavovima koji propisuju prava i obaveze partnera i njihov zajednički status prema deci (ako ih bračni partneri imaju). Zbog toga što brak prepoznaje zakon, ekonomija, društvene i verske ustanove, raskid braka (poništenje ili razvod), zauzvrat podrazumeva ukidanje veza u svim ovim oblastima.
