Antoni Smit razlikuje dva modela shvatanja nacije. U zapadnom modelu shvatanja nacije se ističu istorijska teritorija, pravnopolitička zajednica, politička i građanska jednakost, građanska kultura uobličena jednoimenom ideologijom. Istočni model shvatanja nacije, koji se često naziva i etnički, ističe istoriju porodice i predaka i pretpostavlja veze po lozi, mobilizaciju unutar naroda, kolovijalne odnosno vernakularne jezike i očuvanje i poštovanje običaja i tradicije.

Nacije su rezultat trostruke revolucije koja počinje sa razvojem kapitalizma i dovodi do birokratske i kulturne centralizacije zajedno sa gubitkom uticaja crkve. Oblikovanje nacija Antoni Smit vezuje za uticaj velikih sila XVI i XVII veka, poput Engleske, Francuske i Španije, koje su imale veliku ekonomsku i vojnu moć, a na njih su se ugledale manje, nerazvijenije države. Revolucije u Engleskoj i Francuskoj, koje su bile nosioci velikih društvenih promena u ekonomiji, kulturi i obrazovanju su uticale na relativno rani razvitak nacija, kolektivni identitet i određenu građansku lojalnost.

Antoni Smit smatra da ne postoje savremene nacije koje nemaju etničko jezgro u prošlosti i formuliše klasičnu definiciju nacije. On definiše naciju kao imenovanu ljudsku populaciju sa zajedničkom istorijskom teritorijom, zajedničkim mitovima i istorijskim sećanjima, zajedničkom masovnom, javnom kulturom, zajedničkom ekonomijom i zajedničkim zakonskim pravilima i dužnostima svih pripadnika.