Prema "zakonu o tri faze" Ogista Konta napori ljudi da shvate svet su prošli kroz teološku, metafizičku i pozitivnu fazu.
Prva, teološka faza po Kontu predstavlja detinjstvo ljudskog društva, a u detinjstvu svake ljudske jedinke se ispoljava verovanje u čuda i u moć stvari i bića. Ovoj fazi, odgovara teološki i vojni poredak. Čovekova aktivnost je bila usmerena na ratnička osvajanja, a dominantan oblik svesti je teološki. Shvatanje društvenih pojava obeležava verovanje da na prirodu i društvo deluje božansko proviđenje. Tako i prva saznanja čoveka govore o mističnom, teološkom nastanku sveta i čoveka. Kont ovu fazu sagledava kao razvojni proces, koji se razvija kroz tri faze. U animističkoj fazi ljudi su verovali da u prirodi kao i u društvenoj stvarnosti vladaju duše umrlih, duše predaka, i da za svaku stvar, biljku, životinju postoji duša. Fazu politeizma odlikuje verovanje ljudi da društvom i prirodom upravlja više bogova, više uzroka, a u fazi monoteizma, ljudi putem jednog Boga objašnjavaju svoj nastanak i nastanak sveta kao takvog.
Metafizička faza je prema Kontu mladićko doba društva, duha i čoveka, kada mlad čovek veruje u apstrakne ideje, u moć misli. Ova faza dolazi do izražaja u periodu humanizma i renesanse, a najavila su je otkrića i dostignuća Nikole Kopernika, Galilea Galileja i Isaka Njutna. Podsticanjem primene naučnih tehnika, društvo počinje da se posmatra kao nešto prirodno a ne natprirodno.
Pozitivna faza za Konta predstavlja najvišu fazu razvoja, kraj istorije. Ova faza zasnovana na kategoriji rada, pozitivnoj, evolutivnoj, praktičnoj naučnoj delatnosti predstavlja vrhunac razvoja ljudske misli koja je motivisana u samoj nauci. To je doba zrelosti društva, nauke i čoveka, a dominantno mesto i ulogu imaće prirodne i društvene nauke, koje će racionalizovati celokupan svet života utemeljen, na pozitivnom moralu i pozitivnoj religiji. U pozitivnoj fazi Kont definiše tri oblika vladavine: materijalnu vladavinu, koja pripada industrijalcima, zemljoposednicima, ali najviše finansijerima, intelektualnu vladavinu, koju čine najveći naučnici poput Nikole Kopernika, Galilea Galileja, Đordana Bruna i moralni preobražaj, vladavinu univerzalnih etičkih principa kojima je dato sekularno obeležje ili značenje.
Ogist Kont smatra da nijedna od tri faze u razvoju društva ne može da bude eliminisana ili preskočena. On ističe da pored razvoja ljudskog uma, osećanja i razvoja delatnosti na razvitak društva utiču i drugi faktori, kao što su: klima, rasa, politička delatnost ljudi, podela rada, porast stanovništva, osećanje dosade i ciklus trajanja života. Ali, njihov značaj procenjuje kao sekundaran, jer je, u suštini, razvoja društva proces razvoja ljudskog uma od teološke preko metafizičke do pozitivističke faze. Zato, ako se društvo mudro i intelektualno usmerava može da se ubrza društveni progres, a nedostatak mudrosti može da ga uspori.
