Artnit

Tarner je, međutim, kao slikar pejzaža, morao da slika sunčevu svetlost različitih vrsta. On je išao sigurno kroz prigušeni zlatni sklad i slikao omiljeni Kajpov efekat "sunce koje se rađa kroz paru", tokom mnogih zamornih godina. Ali to mu nije bilo dovoljno. Morao je da naslika sunce u punoj snazi, sunce koje se ne rađa kroz paru. Ako pogledate Apolona kako ubija Pitona videćete da na oblacima ima ružičaste i plave boje kao i zlatne, a ako onda pogledate Apolona u Ulisu i Polifemu - njegovi se konji uzdižu izvan horizonta - videćete da se on ne "diže kroz paru", nego iznad nje, pobeđujući je, izgleda...

Slika Jutro, ples nimfi predstavlja prekretnicu u umetničkoj karijeri francuskog slikara realizma, pripadnika Barbizonske škole Kamila Koroa najavljujući njegov prelazak od "istorijskih" na "lirske" pejzaže gde prirodni svet više podleže atmosferskim efektima. Na ovoj slici, koju je naslikao 1851. godine Koro međutim ne ide do "čistog" pejzaža poput onih slikara Barbizonske škole, kojima je bio veoma blizu. Iako je slika bila predstavljena po nazivu Bahanalije na Pariskom salonu, figure koje plešu su se možda zasnivale na sećanju scena Koroa iz opere. Slika se danas nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Tokom uzastopnih boravaka u Truvilu sredinom 1860-ih godina, Gustav Kurbe je u potpunosti razvio slikovni rečnik koji je iskoristio za svoje karakteristične minimalističke poglede na more i nebo pod različitim uslovima svetlosti i vremena. Slika More, "morski pejzaž" kako je nazivao takve radove, verovatno je bila naslikana duž obale Normandije između 1865. i 1867. godine. Ova slika se danas nalazi u muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku.

Napuštajući neformalni pristup impresionističkih slikara tokom svoje kasnije umetničke karijere, Pjer Ogist Renoar se vratio na tradicionalnije inspirisane motive. U ovom periodu naslikao je i sliku Versaj. Datum za ovaj pejzaž nije poznat, iako je verovatno da ga je Renoar naslikao između 1900. i 1905. godine, kada se navodi da je iznajmio kuću u obližnjoj opštini Sen Klod u zapadnom predgrađu Pariza tokom leta. Ova slika se danas nalazi u muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku.

Francuski slikar životinja i graver Šarl Emil Žak bio je sa Žanom Fransoom Mileom član Barbizonske škole, čiji su slikari uspostavili pejzaž kao glavnu temu u slikarstvu. Njegova slika Pejzaž sa stadom ovaca iz 1861. godine je tipična zbog oživljavanja interesa za prirodu koji je bio izražen u francuskoj književnosti krajem XVIII veka, a koji je dostigao svoj vrhunac u slikarstvu 1830-ih godina. Ova slika se danas nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Vraćajući se u Švajcarsku nakon boravka u Parizu kako bi nastavio studije koje je započeo u Minhenu, mladi švajcarski slikar, poreklom iz Italije Đovani Đakometi je upoznao italijanskog slikara Đovanija Segantinija, koji je postao njegov pravi mentor. Iako je Đakometi nastavio da slika alpske pejzaže koje ga je njegov učitelj naučio da vidi, odlutao je od Segantinijeve divezionističke tehnike, što se može videti na slici Pogled na Kapolago iz oko 1907. godine, koja se danas nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Posebna tema nekoliko slika Dejvida Koksa engleskog slikara pejzaža, jednog od najvažnijih članova birmingemske škole umetnika pejzaža i ranog prethodnika impresionizma je grad Ril u severnom Velsu koji je bio omiljeno mesto za proučavanje umetnika. Svoju najpoznatiju sliku Pesak Rila je naslikao 1854. godine, u sedamdeset prvoj godini. Ova slika se danas nalazi u galeriji Tejt u Londonu.

Slika Kamila Pisaroa Crveni krovovi, ugao sela, zima iz 1877. godine, datira iz perioda posle 1865. godine kada je sa Polom Sezanom slikao na istu temu. Naziv slike stvara jasnu teoretsku dimenziju slike na kojoj se u stvari anegdotično udaljava iz ideje pejzaža. Pisaro je sliku predstavio na Trećoj izložbi impresionista 1877. godine, a danas se nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Edgar Dega je naslikao niz monotipnih pejzaža tokom posete burgundskom imanju svog prijatelja, umetnika Pierrea Georgesa Jeanniota u oktobru 1890. godine. Tokom naredne dve godine, on je stvorio oko pedeset monotipnih pejzaža, a dvadeset šest monotipnih otisaka koje je intenzivno retuširao sa pastelom izložio je u galeriji Diran Ruel u Parizu 1892. godine. Iako je Dega nazvao ove poglede "imaginarni pejzaži", smatra se da je ovaj rad odražavao njegovo iskustvo sa putovanja kroz Burgundiju u konjskim zapregama. Slika Pejzaž iz 1892. godine iz ove grupe pejzaža, danas se nalazi u muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku.

Slika Ružini žbunovi ispod drveća je naslikana, kao i većina pejzaža Gustava Klimta, tokom letnjih odmora 1904. i 1905. godine, kada je boravio u Liclbergu, u regiji u Austriji. Slika je prekrivena mrljama boje i veoma malim potezima četkice u stilu dekorativnog motiva ili mozaika. Ova slika se danas nalazi u muzeju Orsej u Parizu.