Ambiciozan projekat zamka Nojšvanštajn bavarskog kralja Ludviga II je ujedinio arhitektonske elemente zamka Vartbur sa onima koji se pripisuju zamku Svetog grada iz opere Parsifal čuvenog nemačkog kompozitora Riharda Vagnera. Početne skice zamka izradio je 1868. godine scenograf minhenskog dvorskog pozorišta Kristijan Jank, a u arhitektonske nacrte pretvorio Eduard Ridel, koji je vodio radove sve do 1872. godine, a izgradnju su do 1886. godine nastavila još dvojica arhitekata. Gradnja zamka je obustavljena smrću Ludviga II 1886. godine.
Zamak Nojšvanštajn je sagrađen na kamenom grebenu iznad alpskog jezera. Natkriven je visokim planinskim vrhom i okružen gustom četinarskom šumom. Znatno se izdižući iznad mesta Fusen, zamak prividno deli planine, od kojih neke dostižu i 2000 m. Prostire se na površini od 5935 m², na nadmorskoj visini od 965 m. Od planiranih 228 prostorija završeno je samo 15.
Zamak Nojšvanštajn je građen uglavnom u stilu nemačke romanike iz XII veka. Čitavim zamkom dominiraju motivi labuda, u čast legendarnom nemačkom vitezu Loengrina, poznatog i pod imenom "Vitez Labud" iz opere Riharda Vagnera. Mnoge tapiserije i slike prikazuju scene iz opera Riharda Vagnera.
Od ulaza, zamak Nojšvanštajn počinje da se račva u više malih prostorija i hodnika. Posebno je raskošan kraljevski apartman u gotičkom stilu sa ručno izrađenim, rezbarenim krevetima i slikama koje ilustruju legendu o Tristanu i Izoldi, koja je bila motiv istoimene opere Riharda Vagnera. Masivni krevet sa dekorativnim baldahinom izrađivalo je 14 majstora preko četiri godine.
U sobi sa tronom je čuvena staklena stolica sa draguljima. Cela kraljevska gostinska soba ili kako se naziva labudov ugao posvećena je potpuno mitu o nemačkom legendarnom vitezu od Loengrina, zvanom "Vitez Labud", prikazanom na tapiserijama. Centralno mesto u sobi zauzima kip labuda, a cela soba je ukrašena motivima labuda: nameštaj, zavese. Lusteri su od bohemijskog stakla, a kvake od kovanog gvožđa na vratima su u obliku labuda.
Najveći prostor u zamku zauzima "Dvorana pevača" koja je izvedena prema originalu u Vartburgu za nastupe pisaca, pevača, kompozitora, ali i kao mesto na kome bi sam Vagner komponovao i izvodio svoja dela. Na uzdignutom plafonu sa panelima ukrašenim intarzijama nalaze se dekorativni motivi. Zidovi dvorane su dodatno ukrašeni motivima iz Vagnerovih opera Loengrin i Parsifal. Prema nekim izvorima upravo je ova dvorana podstakla Vagnera na komponovanje opere Tanhajzer.
Prestona dvorana je druga dvorana zamka po svojoj veličini. Prvobitno je bila zamišljena kao dvorana Grala iz Vagnerove opere Parsifal, ali je projektovana po uzoru na Aja Sofiju. Ima izuzetno dekorativne mozaike na apsidi, a na podu kružni prikaz životinja i okružena je kičenim vizantijskim arkadama.
Između gostinske i radne sobe nalazi se "mala pećina", dekorisana veštačkim vodopadom i promenljivom igrom svetla. Osim toga tu su: biblioteka, soba za poslugu i soba za ručavanje, predsoblje kraljevog apartmana, kapela, prostorija za presvlačenje, kuhinja, balkon.
Od 1886. godine, zamak Nojšvanštajn je otvoren za javnost. Danas ovaj zamak spada u najpoznatije nemačke znamenitosti, i godišnje ga poseti više od milion turista. Uvršten je i na Uneskovu listu svetske kulturne baštine.
