Artnit

Gotovi smo. Ljudi staju u redove, stalno nemi, sa ćebadima oko ramena, sa kaišem šlema ispod brade, naslonjeni o puške. Posmatram njihova lica zgrčena, bleda, kao produbljena.

Nisu to vojnici: ljudi su to. Nisu pustolovi, ratnici, rođeni za ljudske klanice - kao kasapi ili kao marva. Ispod njihovih uniformi vide se seljaci i radnici. To su civili istrgnuti iz života. Spremni su. Čekaju znak smrti i ubijanja; ali, posmatrajući njihova lica kroz redove bajoneta, vidi se da su to prosto ljudi.