Zbirku Otkrovenje čini 12 pesama i prozni tekst manifestnog karaktera pod nazivom Probuđena svest: Juda. Ona predstavlja egzaltaciju nagonske prirode čoveka, iz čijeg mesa izviru sve lepote i sva saznanja: poezija, religija i moral i iskazana je kombinovanjem starih poetskih formula iz narodnog stvaralaštva i svakodnevnog jezika, prozaizama, onomatopeja i uzvika.

Lirski sadržaj zbirke Otkrovenje se odvija u toku jedne godine, koja počinje na početku godišnjeg obrtaja u proleće, a završava se u zimu. Njen prostor objedinjuje nebo (kosmos), zemlju i grob. U njoj se prepliću motivi svakodnevnice modernog grada opterećenog ratom sa motivima iz staroslovenske i hrišćanske mitologije. Lirski likovi vojnik-konjanik, trudna glumica, mladić-pesnik nisu međusobno u sukobu, već se konflikti odvijaju u njima.

Osnovnu dramatiku zbirke Otkrovenje čini lirski subjekt, koji je u neprekidnom procesu preobražaja. Tragajući za svojim identitetom, on luta po prostoru i vremenu (istorijskim i preistorijskim), identifikujući se sa Suncem (solarni mit, svetoj svadbi Sunca i zore), starim Slovenima (mitološkim slojem), Isusom i Judom (novozavetni sloj). On se neprekidno dvoumi oko načina svoga suprotstavljanja: da li je on moderni čovek koji se "guši u plazmi dosade" ili je stari Sloven u svetu solarnih božanstava.

Obuhvatanjem čitave istorije čovečanstva, od postanka čoveka do apokalipse u pesniku koji je u središtu zbirke Otkrovenje nastaje čitav kosmos. On se pita kako postojati kada nema o čemu da se peva, kada su "svi čanci prazni". U tekstu Probuđena svest: Juda koji zatvara zbirku, on ukazuje na nužnost postojanja kontradiktornosti u okviru poetskog sveta. Zbirka se završava proročkim rečima koje upozoravaju na neminovnost i neprekidnost proizvodnje laži i koje pozivaju na sumnju.