Godine 1939. Abel Meropol nudi pesmu Bili Holidej, jednoj od najuticajnijih pevačica džez muzike. Pošto njena izdavačka kuća Columbia odbija da je snimi, jer je tema linčovanje crnaca na američkom jugu, snima je za Commodore Records. Iako je pesma bila zabranjena na radiju, postaje jedan od njenih najvećih hitova. Kasnije su ovu pesmu u više navrata obrađivale, Ela Ficdžerald i Nina Simon.
Pesma Čudno voće se sastoji od 3 strofe, a svaka ima 4 stiha. Abel Meropol koristi reč voće u prvoj i poslednjoj strofi, čime kao da zaokružuje pesmu i produbljuje njeno značenje.
U pesmi Čudno voće, centralno mesto ima voće, koje je opisano kao čudno i na pogrešnom mestu, kako visi sa topole. Već u prvom stihu se otkriva da su čudni plodovi voća crna tela, čime je stvoren surov kontrast. Sa jedne strane su mrtva tela koja vise kao voće, a na drugoj strani južni vetar koji ih ljulja. Ali, krv je na listovima i u korenu, i ona ne nestaje krivicom ljudi koji su okrutno linčovali crnce.
U drugoj strofi Abel Meropol koristi neku vrstu gorke ironije. On opisuje “pastoralnu scenu otmenog juga“ i dodaje “izbuljene oči“ i “izvrnuta usta“, koji kao da su prirodno delovi ove slike. Nastavljajući da opisuje tu sliku dodaje “sladak i svež“ miris magnolija, koji direktno suprotstavlja “iznenadnom mirisu zapaljenog mesa“. Ovi opisi, takođe ukazuju kao da je sve normalno i nalazi se samo tamo gde i pripada.
Poslednja strofa pesme Čudno voće ističe kako nezaštićeni leševi vise na drveću i kako niko ne vodi brigu o njihovoj smrti. Oni su opisani ponovo kao voće koje je tu da bi ga ubirale vrane, da bi ga kiša okupila, da bi ga vetar sisao, da bi ga sunce istrulilo, a drveće izbacilo, jer niko drugi neće doći i tražiti ih, a kamoli ih zakopati. Takođe, ovde se ponovo naglašavaju čudni plodovi, koje za razliku od stvarnih plodova voća, niko ne bi došao da uzme. Strofa produbljuje utisak da ubijene crnce treba zaboraviti.
