Milan Rakić je uneo je nove pesničke motive u srpsku poeziju, nova lirska raspoloženja, nov odnos prema životu i svetu, nov pesnički izraz, nov ton kojim bruje stihovi, nov ritam stiha i pesme i nov stih. U njegovoj poeziji je iskazan nov odnos između subjektivno-lirskog i intelektualno refleksnog, između osećanja i misli.
Pesničko delo Milana Rakića kretalo se oko tri osnovne teme. To su ljubav, misao o životu i smrti i odnos prema otadžbini. Ove tri osnovne teme njegove poezije vezuju se za osnovno pitanje šta je prava i suštinska vrednost života i kako se čovek može učvrstiti u tom neprestanom promenljivom životu. Tražeći odgovor na ovo pitanje Milan Rakić u središte svoje poezije stavlja ljubav prema ženi, prema životu, prema otadžbini.
Pesme Milana Rakića su duboko sadržajne i sugestivne. One izazivaju duboka razmišljanja o ljudskom životu. Njegove pesme plene svojim senzualizmom i autentičnošću doživljaja stvarnosti. Svojim poetskim bivstvovanjem on se vinuo do same srži moderne poezije i postao izrazit pesnik modernog senzibiliteta.
