Za fovizam linija ima posebno značenje. Linijom se stvara neprecizan crtež bez detalja, samo kontura čija je jedina uloga da zaokruži bojenu površinu, bez detaljisanja. Anri Matis, najznačajniji predstavnik fovizma u svom radu naglašava meku liniju koja klizi po površini bez prekida. Njegova linija je često jedna i sama, ali nikada dosadna i bez snage. Ova linija u njegovom crtežu ima višestruku ulogu. Ona crta figure, razgraničava prostor i određuje ritam celokupne slikarske kompozicije. Široke površine boja oivičene su često debelim crnim lnijama. Ritmičkim raspoređivanjima linija i boja na površini Matis postiže ekspresivnost svog umetničkog dela. Primer koji to ilustruje je slika Radost života.
Za kubizam i njegovog najizrazitijeg predstavnika Pabla Pikasa linija takođe, ima poseban značaj. Pikaso tela, lica, stvarnu i nestvarnu prirodu predstavlja često u svojim umetničkim delima samo jednom linijom, kao što to čini i Matis. On postavlja novi odnos između figure i prostora. Njegove odsečne linije presecaju površine tela i prostora na manje geometrijske jedinice. To je posebno uočljivo na njegovoj poznatoj slici Gernika.
Treba naglasiti i da novi talas ekspresionizma kao svoj osnovni umetnički izraz takođe dosta koristi liniju. Na primer vizuelni jezik, možda njenog najpoznatijeg predstavnika Vasilija Kandinskog čine prave i krive linije koje se kombinuju na specifičan, ekspresivan način. Linija u njegovom delu je oslobođena funkcije da označi neki objekat. Linija funkcioniše sama i na taj način postiže maksimum svoje snage. To se posebno ističe na njegovoj slici Kompozicija IV.
