Kao nagradu na konkursu Luk Tajmans je dobio knjigu o belgijskom slikaru i grafičaru Džejmsu Ensoru koji je na njega uticao do kraja života. Posebno je zanimljivo da je u knjizi prikazan i autoportret koji je Ensor naslikao u istom dobu života kao i Tajmans, koji je identifikovao sličnosti između dve slike. U početku je ovo bio uzrok nevolje, kako je Tajmans izjavio: "Radio sam na svojoj slici više od tri meseca; mislio sam da sam stvorio nešto originalno." Na kraju je njegova frustracija ustupila mesto shvatanju da je originalnost nemoguća. Umesto toga, zainteresovao se za svoj "autentični falsifikat". Ovaj pojam nastavlja da inspiriše Tajmansa, jer njegove slike obično uzimaju za inspiraciju postojeće slike koje su često već objavljene.
Uprkos tradicionalnoj kompoziciji, Autoportret je slika koja udiše modernizam, sa svojom fragmentiranom i jedva opisanom figurom koja pokazuje znake svojstava koja će se kasnije razviti u Tajmansovom umetničkom opusu. Kao rezultat, o prisustvu umetnika svedoče vidljivi potezi četkice koliko i njegova naslikana forma. Paleta je takođe vrlo ograničena, što odražava umetnikovo gledište da: "Tonovi, više od boja, stvaraju razliku u načinu na koji pamtimo slike."