U središtu slike Rimljani tokom dekadencije Toma Kutur je postavio grupu razvratnih bećara, malaksalih i razočaranih koji sede ili koji još uvek piju i plešu okruženi raskalašnim mladim ženama. U prvom planu su tri muškarca koji ne učestvuju u pijančenju: levo je melanholični dečak koji sedi u koloni, a desna dva su strani posetioci koji bacaju neodobravajući pogled na scenu. Žena je centralna figura, postavljena tako kao da će crtati očima. Ona je ispružena usred velike gomile ljudi koji prikazuju sav razvrat koji je verovatno doveo do pada Rima. Scena je uokvirena sa pet antičkih statua većih od prirodne veličine koje predstavljaju muškarce iz rimske istorije, a njihovi gestovi izgleda kao da osuđuju orgiju i zahtevaju povratak na vrlinu.
Slika Rimljani tokom dekadencije je "realistička alegorija". Pored ilustracije antičkog vremena Toma Kutir aludira na francusko društvo svog vremena, a likovni kritičari tog doba su videli u ovim Rimljanima "francusku dekadenciju".
Slika Rimljani tokom dekadencije se može videti kao zbir svih onih francuskih slika koje su nastajale između neoklasičkog perioda i romantizma. Ne samo da slika prikazuje umetničke i kompozicione izume starih majstora kao što su Veroneze, Tijepolo, Rubens i Pusen, već i savremenika Tome Kutira. On je takođe uspeo da kombinuje antiku i sadašnjost. Ovde se sve može naći jedinstveno: antička dvorana, statue koje se takmiče sa živim figurama, lepe forme kreirane linijom na način Engra i bogatstvo detalja Delaroša.
