U vreme slikanja Simboličkog autoportreta Emil Bernar je prolazio kroz period samoće i ispitivanja. On je tada izgubio prijatelja Vinsenta van Goga i posvađao se sa Polom Gogenom i okrenuo se mističnom i verskom izražavanju koje je veoma vidljivo na ovoj slici sa svojim dvostrukim značenjem.
U prvom planu slike Simbolički autoportret, može se videti Emil Bernar koji je kao i na drugim slikama uvek prikazan sa svojim širokim čelom, brkovima i bradicom. Njegov introspektivni izraz i tamni tonovi otkrivaju anksioznost i pitanja. Poprsje slikara izdvaja se nasuprot crvenoj pozadini i nalik je na san. U njemu dominira figura koja liči na Isusa Hrista i ispunjena je kupačima. Ove žene, koje su prikazane na slici Bernar je slikao između 1887. i 1890. godine i u njima je izrazio svoje duboko divljenje prema Polu Sezanu.
Uzimajući simboličko slikovito izlaganje kao svoju inspiraciju i stavljajući drugačije narativne percepcije uporedo, Emil Bernar na svojoj slici Simbolički autoportret stvara prelazni rad. On otvara put za neku vrstu izražajne modernosti, naročito Edvarda Munka, ali takođe i likovnih inovacija umetnika kao što su Andre Deren i Pablo Pikaso između 1905. i 1908. godine.
