Artnit

Tritonova fontana (Fontana del Tritone) je prva slobodna urbana fontana Đan Lorenca Berninija, koja je podignuta u središtu Pjace Barberini (Piazze Barberini) da bi se obezbedila voda iz akvedukta Acqua Felice, koji je obnovio papa Urban VIII Barberini. Ona predstavlja skulpturu fontanu, sličnu onima u vrtovima vila, ali prvi put u javnom urbanom okruženju. Izgrađena je za papu Urbana Barberinija 1642. godine, ubrzo nakon dovršenja njegove palate na obližnjem vrhu.

Rim, 5. novembra.

Ovde sam evo već sedam dana, i malo-pomalo se u mojoj duši stvara opšta slika o ovom gradu. Marljivo idemo ovamo i onamo, upoznajem se sa planovima starog i novog Rima, posmatram ruševine, zgrade, posećujem ovu i onu vilu; najveće znamenitosti sasvim polako upoznajem: samo otvaram oči i gledam, pa odlazim i opet se vraćam, jer čovek se samo u Rimu može pripremiti za Rim.

Fontana dei Fiumi, što u prevodu sa italijanskog jezika znači Fontana četiri reke nalazi se na jednom od najlepših rimskih trgova, Piazza Navona. Osnova fontane je bazen iz čijeg središta se uspinje velika krečnjačka stena koja pridržava četiri rečna boga. Voda izbija nepravilno iz stena ispod statua u širokim mlazevima i tako postaje likovni elemenat skulpturalne grupe. Naručio ju je papa Inočentije X, a projektovao čuveni vajar i arhitekta Đan Lorenco Bernini. Godine 1651. otkrivena je ova fontana.

Javna kupatila ili terme su originalne rimske građevine. Krajem Rimske republike su bile u sastavu velikih ladanjskih vila. Rimski imperatori su ih prvi gradili kao javne objekte u svim većim rimskim gradovima i one su bile centar javnog života i svakodnevni ritual, koji je pokazivao šta znači biti Rimljanin.

Italijanski neoklasicistički vajar i slikar Antonio Kanova je svojim mermernim statuama veličao Napoleona Bonapartu i članove njegove porodice. Za mermernu statuu Paulina Borgeze kao Venera ili kako se često naziva Venera pobednica, pozirala mu je mlađa sestra Napoleona Bonaparte i žena Kamila Borgezea, Paulina Borgeze. Ova statua je izvajana između 1805. i 1808. godine bez uobičajene draperije za osobe visokog ranga, što je bilo izuzetak u to vreme, i na taj način je ova istorijska figura pretvorena u antičku boginju u pozi klasičnog spokojstva i plemenite jednostavnosti. Danas se ova statua nalazi u galeriji Borgeze u Rimu.

Kad nam je dvadeset godina, mi na rimskim ulicama mislimo na stotine generacija lepih rimskih žena koje su prošle tim putima. U tridesetoj godini, mi ovde mislimo na starinske rimske heroje i tražimo po putu Apiji stope dalekih cezarskih legija. U četrdesetoj, mislimo na antičke besednike i mudrace. U pedesetoj, na mučenike i svetitelje. - Ima naše srce jedno svoje doba Petronijusa i Lukulusa, drugo Scipiona i Pompeja, treće Cicerona i Seneke, četvrto Svetog Pavla i Svete Cecilije...

Španske stepenice (Scalinata della Trinità dei Monti) povezuju rimski trg Piazza di Spagna i crkvu Trinità dei Monti. Zbog jedinstvenog dizajna i elegancije ove barokne stepenice su veoma brzo posle izgradnje postale inspiracija umetnika, pesnika i slikara. Privukle su bogate Rimljane i putnike iz celog sveta, a ubrzo su se mogli videti na njima ljudi različitog porekla. One su i danas popularno mesto okupljanja lokalnog rimskog stanovništva, omiljeno mesto za predah i fotografisanje.

Bocca della Verità, ili na srpskom jeziku Usta istine, je mermerni reljef sa čovekolikim licem, iz IV veka pre nove ere. Uzidan je u zid portika rimske crkve Santa Marija in Kosmedin 1632. godine. Postao je veoma poznat kao jedno od rimskih čuda - koje može proreći sudbinu i otkriti laž.

Diskobol (Diskobulos), motiv bacača diska, starogrčkog atletičara prisutan je često u antičkoj grčkoj i rimskoj likovnoj umetnosti. Prikazivan je na vazama, novcu, reljefima i statuama. Najpoznatija je statua grčkog vajara Mirona iz sredine V veka pre nove ere. To je ujedno i najstariji uspeli pokušaj da se odstupi od vajarske konvencionalnosti i izvaja statua u pokretu. Bronzani original Bacača diska je nestao, i sačuvan je u više mermernih kopija iz rimskog doba. Njegova čuvena kopija, koju su u mermeru, tačno po originalu, izradili rimski vajari danas se nalazi u Nacionalnom muzeju u Rimu.

Statua Mojsija iz oko 1513-1515. godine pripada italijanskoj visokoj renesansi. Ova statua je bila među delima koje je Mikelanđelo Buonaroti izvajao za nedovršenu grobnicu pape Julija II i nalazi se u crkvi Svetog Petra u lancima u Rimu. Istoričari umetnosti smatraju da statua Mojsija sadrži svu tajnu njegovog stvaranja i sav obim njegovog genija.