Ime anturijuma vodi poreklo od dve grčke reči: anthos - cvet i oura - rep, zbog izduženog oblika cveta. Otkrio ga je francuski botaničar Eduar Andre 1876. godine u Andima, u Kolumbiji i Ekvadoru.
Anturijum je zimzelena biljka čija visina dostiže oko 75 cm. Pripada porodici Araceae (Kozlaci). U rodu ima oko 500 vrsta. Poreklom je iz tropske Srednje i Južne Amerike, gde raste kao epifit ili poluepifit, u pukotinama stena ili na plitkom, skeletnom, krečnjačkom zemljištu.
Listovi anturijuma su krupni, tamnozeleni, tvrdi, kožasti, sjajni i stoje gusto na čvrstim peteljkama. Kod odraslih biljaka listovi dostižu dužinu od oko 30 cm, sa drškom otprilike iste dužine.
Anturijum cveta svake godine, najčešće od februara do jula. Cvetovi se sastoje od mesnate cevaste cvasti, spiralnog oblika narandžaste, bele, zelene ili žute boje (spadiks) i velikih mesnatih brakteja (spatula). Brakteje (spatule) su u stvari obojeni listovi koji mogu da budu vatrenocrvene, ružičaste, narandžaste, zelene ili bele boje, okruglastog ili srcastog oblika. Ponekad su veoma teški, pa njihove stabljike moraju da se podupru da bi lepše izgledali.
Cvetovi anturijuma simbolišu postojanost, ljubav i prijateljstvo i često se koriste kao rezano cveće. Ako se cvet odreže sa matične biljke u vazi može da ostane svež i više od mesec dana.
Na Havajima se anturijum naziva havajsko srce. Veruje se da je magična biljka natprirodnih moći koja štiti od zlih duhova.
Zbog svojih otvorenih srcolikih listova i tropskog izgleda anturijum se u celom svetu smatra simbolom gostoprimstva. Njegovi pristrasni ljubitelji smatraju da ovo cveće kaže: "Hajde, ti si ovde dobrodošao."
