Precizno poreklo limete je nepouzdano. Smatra se da potiče iz jugoistočne Azije ili Indonezije i da je pre oko hiljadu godina preneta u regione Mediterana i severne Afrike, gde se gaji kao voćarska kultura ili ukrasna biljka. Pretpostavlja se da je reč o hibridu nastalom ukrštanjem limuna i kedra. Postoje tri osnovne sorte: meksička, floridska i tahićanska.

Limeta je zimzeleno drvo sa mnogobrojnim tankim, trnovitim granama. Može da poraste u visinu do 4 ili 5 metara. Njeno stablo je veoma dugovečno, i do 150 godina. Listovi su ovalni, blago nazubljeni, zimzeleni, kožasti i veoma aromatični.

Cvetovi limete su pojedinačni ili grupisani od 2 do 7 i na istom stablu se nalaze muški i ženski cvetovi. Kada se pojave cvetovi su ružičasti, a zatim postaju beli i mirisni. Oko 180 dana posle cvetanja plodovi sazrevaju. U područjima koja su pogodna za gajenje limete zreli plodovi su zeleni, a u hladnijim područjima dobijaju bledožutu boju.

Limetu su koristili mornari protiv skorbuta. Danas se najviše gaji u zemljama Južne Amerike. Najveći svetski proizvođači su Meksiko, Egipat i Indija.

Zbog svoje prepoznatljive arome, naglašenije nego kod limuna, kao i izražene kiselosti soka, limeta se koristi u kulinarstvu kao zamena limunu, dodatak jelima i napicima, u proizvodnji napitaka, slatkiša, guma za žvakanje. Zbog veoma prijatnog mirisa iz limete se dobijaju ekstrakti i esencijalna ulja koja se koriste u parfemima, sredstvima za čišćenje, dezodoransima ili aromaterapiji.