Artnit

Venecijanka Rozalba Karijera je bila poznata u Italiji i Francuskoj tokom prve polovine XVIII veka po svojim pastelnim portretima, a slikala je i alegorijske slike. Slika Mlada dama sa papagajem iz 1730. godine, jedan od njenih najboljih i najpoznatijih portreta je kombinacija portreta i alegorije i potpuno pokazuje slikarski stil Rozalbe Karijere. Danas se ova slika nalazi u Institutu umetnosti u Čikagu.

U sadašnjosti, termin persona je donekle prihvaćen u psihologiji i savremenoj kulturi. Često se koristi u svakodnevnom razgovoru, u novinama i teoriji književnosti. Termin označava samoprikazivanje osobe u javnosti, a ne njenu starnu suštinu. Persona je psihološka i društvena tvorevina prihvaćena za određenu svrhu. Jung je odabrao naziv persona za svoju psihološku teoriju zato što ona ima veze sa igranjem uloga u društvu. Bio je zainteresovan za to kako ljudi dolaze do toga da radije igraju određene uloge, da prihvataju konvencionalni kolektivni stav i da predstavljaju društvene i kulturne stereotipe, nego da pretpostave i žive svoju jedinstvenost. Naravno, ovo je dobro poznata ljudska mana. To je jedna vrsta mimikrije. Jung joj je dao naziv i obradio je u svojoj teoriji psihe.

Najpoznatije delo Petra Hektorovića je njegovo pesničko pismo, poslanica Ribanje i ribarsko prigovaranje završeno 1556, a objavljeno 1568. godine u Veneciji. Ovo delo koje je Petar Hektorović posvetio svom prijatelju, hrvatskom vlastelinu Hijeronimu Bartučeviću je u književnoj historiografiji nazivano ribarskim ekologom, idiličnim spevom ili realističkim putopisom.

Kad mene ne bude, kada sve što je ostalo od mene postane prah - o ti, jedini moj prijatelju, o ti, koju sam voleo tako duboko i tako nežno, ti, koja ćeš me sigurno nadživeti - ne dolazi na moj grob... Ti nemaš tamo šta da tražiš.

Nemački filozof i sociolog Herbert Markuze, jedan od osnivača Frankfurtske škole razvio je oblik neomarksizma koji se u velikoj meri zasniva na učenjima Georga Vilhema Fridriha Hegela i Sigmunda Frojda. Šezdesetih godina XX veka postao je poznat kao "otac nove levice" i "guru" studentskog pokreta u Sjedinjenim Američkim Državama. U svom najpoznatijem delu, Čovek jedne dimenzije opisuje razvijeno industrijsko društvo kao sveobuhvatan sistem represije, koji je ugušio raspravu i apsorbovao opoziciju.

"Vreme je novac"! Svim svojim "istrošenim", "isušenim" Bićem, kao danas jedinim egzistencijalnim slojem, čovek se angažuje u postignuću pragmatičke Punoće. Tom modelu "brzoga ispunjenja" i "mentalne gustoće" odgovaraju proizvodi za zabavu. Kao sladunjavi liker i nešto moćniji alkohol - koji služe za trenutno čovekovo opuštanje, pored kazina, burdelja i kafića - kič ostvaruju onu istu fukciju kao i sijaset neinventivnih vesterna, krimića ili herc-romana, novokomponovane muzike!

U svojim pripovetkama Ivan Goran Kovačić prikazuje male i nesrećne ljude pritisnute siromaštvom, decu svog rodnog Gorskog Kotara. U poznatoj pripoveci Mrak na svijetlim stazama veoma slikovito govori o teškom životu malog siromašnog čoveka, koga vređaju i ismejavaju, i koga ne štiti niko od nemilosrdnosti države i otuđenosti među ljudima.

Engleski filozof i teoretičar društva Herbert Spenser je utemeljivač organicističke varijante u sklopu biologističkog pravca u građanskoj sociologiji. Ovaj pravac u sociologiji je poznat kao evolucionizam, biologizam ili socijalni darvinizam. U delima Studija sociologije i Principi sociologije, po ugledu na vodeće prirodne nauke svog doba, unosi u sociologiju ideju evolucije, organskog razvitka i borbe za opstanak.

Opšte je poznato da je porodica, iz koje potiče glavni junak ovih sećanja, jedna od najstarijih. Stoga nije čudno da je i poreklo njenog imena izgubljeno u tami vremena. Pre mnogo miliona godina, zemlja, koja se danas zove Španija, nemirno je kipela u vrenju stvaranja. Prolazili su vekovi; pojavila se vegetacija; gde ima vegetacije, zakon Prirode određuje da ima i zečeva; gde ima zečeva, Proviđenje je uredilo da ima i pasa. Ništa od ovoga ne izaziva pitanje ili komentar.

Italijanska slikarka baroka Đovana Garconi se razlikovala od italijanskih umetnika tog vremena. Ona je slikala minijaturne portrete za svoje aristokratske mecene u Rimu, Veneciji, Firenci, Napulju, Torinu, ali njene omiljene teme su bile uglavnom dekorativne i sočne mrtve prirode voća, povrća i cveća. Doživela je veliki uspeh pod mecenstvom porodice Mediči. Prema jednom piscu iz tog doba, ona je mogla da proda svoju sliku "za bilo koju cenu koju je želela". Slika Mrtva priroda sa činijom limunova iz 1640. godine, koja se danas nalazi u muzeju Geti u Los Anđelesu, je karakteristična za slikarski stil Đovane Garconi.