Artnit

Sliku Mlada seljanka sa slamnatim šeširom poznatu i po nazivima Mlada seljanka sa slamnatim šeširom sedi u žitnom polju i Seljanka u pozadini žitnog polja, svojevrsnu odu seoskom životu Vinsent van Gog je naslikao 1890. godine. Ova slika takođe ilustruje njegov afinitet prema humanizmu prikazivanjem pojedinaca u njihovoj posebnosti lišenoj društvenih statusa ili klasa. Van Gog je nastavio da slika nekoliko verzija ove slike. Slika se danas nalazi u privatnoj kolekciji.

U Van Gogovom muzeju u Amsterdamu (decembar, 1979) ispred slike “Spavaća soba“, dovršene u Arlu, oktobra 1888. godine.

Van Gog svom bratu: “Ovog puta, reč je jednostavno o mojoj spavaćoj sobi... Gledanje te slike trebalo bi da predstavlja odmor za mozak, ili pre za imaginaciju...

U godinama nakon boravka u bolnici, Edvard Munk je napustio svoj noćni život pun preteranog opijanja i posvetio godine svojoj umetnosti. 1916. godine kupio je seosko imanje Ekeli nedaleko od Osla, gde je živeo do svoje smrti 1944. godine. Zeleno okruženje sa farmerima na poslu, konjima i poljima brzo je iznedrilo niz motiva koji su bili ključni za Munkov rad u ovom periodu. Ova nova inspiracija je okrenula njegovu umetnost u potpuno novom pravcu, u kome se slavi život i rad, a ne anksioznost i gubitak. Slika Prolećno oranje iz 1918. godine je tipičan primer sa motivom životinja koje rade na farmi. Danas se ova slika nalazi u muzeju Munk u Oslu.

Učenici su se nasmejali, a Baba je sijao od zadovoljstva.

“Ali, Baba, da li čovek mora da postane monah i odrekne se sveta? Zar nema pomoći svetovnoj osobi?“ upita ga Vivek.

- I to je slava - izgovorio je tako promuklim glasom, da su se u zadnjim redovima začuli uzvici:

- Glasnije, glasnije!

Slika Portret mlade žene poznata kao Laura i Portret mlade neveste označava Đorđoneovo napuštanje stila Đovanija Belinija i prelazak na stil Leonarda da Vinčija. Natpis na poleđini slike, prihvaćen još od početka XVI veka, identifikuje Đorđonea kao slikara i navodi datum, što je čini jedinim njegovim radom koji ima pouzdan datum. U prevodu sa italijanskog jezika stoji: “(...) 1. juna 1506. godine, ovo je stvoreno rukom majstora Đorđa da Kastelfranka, kolege majstora Vinčenca Katene, na podsticaj gospodina Đakoma.“ Muzej istorije umetnosti u Beču, u kojem se slika danas nalazi, identifikuje model na slici kao Lauru de Noves, suprugu grofa Iga de Sada za koju se smatra da je tema Petrarkinih pesama o Lauri, iako to nije dokazano.

Dok iznosim činjenice koje su se davno odigrale, više se ne plašim proleća. Dogodilo se bolno razbristravanje, objašnjenja koja su ugušila tihi bunt. Sada očekujem proleće s onom muževnom nostalgijom koju podaruju prebrođene krize, s tihom i umerenom tugom koja se prosejava u samoći. Sada znam da ono što me je nekad uznemiravalo nije bilo proleće, već nešto drugo. Nisam se ja uplašio tih bujica koje su se razlile u krvi i potrošile se, iznurujući me, već ona nova duša koja se dala predvideti.

Jadran (3 sata izjutra)

Dodijava mi pjesma mornara na užetima.

O, kad bi znala, kad bi znala, zemljo prekomjerno stara i tako mlada, gorak i sladak okus, okus slasti što ga ima tako kratak život čovjekov!

Slika Muzičari, poznata i po nazivu Koncert mladih, koju je Mikelanđelo Merizi da Karavađo naslikao oko 1595. godine predstavlja neobičan primer venecijanske “koncert slike“ i jedna je od prvih slika koje je završio pod pokroviteljstvom kardinala Frančeska Marije del Montea velikog obožavaoca muzike. Ova slika slavi prirodne radosti muzičkog izvođenja, ali i podriva ovaj žanr fokusirajući se na muzičku probu, a ne na samo izvođenje. Slika je nekada visila u Del Monteovoj muzičkoj sobi u palati Madama, a danas se nalazi u muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku.

"Kako je čovek mali", rekao je Poli. "Uličice, dvorišta, krovovi sa dimnjacima odavde izgledaju kao more zvezda, a kada je čovek tamo, u srcu svega, to i ne primećuje."

Pjereto se udaljio nekoliko koraka. Pišao je u žbun i doviknuo: "Vi se samo šalite s nama."