Pojam elita potiče od latinske reči eligere, što znači izabrati, odabrati, a proširio se od francuske reči elite, elit, što znači povlašćeni. U XVII veku u Francuskoj je ovim pojmom označavan izbor kvalitetne robe, a u XVIII veku izbor robe izuzetne finoće. Kasnije ovaj pojam počinje da se primenjuje na pojedince, grupe ili odabrane manjine, kao što su više društvene grupe, vojne jedinice i visoko plemstvo. Od kraja XIX veka se sve više koristi u sociološkoj i politikološkoj literaturi.
Ideja da izabrana grupa upravlja društvom javlja se u Platonovom delu Država. Od Sen Simona i Ogista Konta potiče savremena teorija elite, koju su razradili Vilfredo Pareto i Gaetano Moska.
Postoje različita tumačenja pojma elite. Tako se ovaj pojam upotrebljava da se njime označi vrhunac društva, grupa ljudi koja donosi značajne odluke, što utiče na ciljeve i interese svih pripadnika tog društva. Prema elitističkim teorijama o društvu elita je mala odabrana grupa ljudi koja na osnovu svojih individualnih kvaliteta zauzima vrhunske položaje i vlada većinom. Elitisti vide podelu društva na dva nejednaka i ne jednako vredna dela, masu i elitu. Pri tome određuju da masu čine prosečni građani, siromašni duhom, kojoj pripadaju pripadaju radnici i neradnici, zaposleni i nezaposleni, a eliti pojedinci sa izuzetnim karakteristikama kao što su talenat, organizatorske sposobnosti, visok nivo inteligencije i lukavstva.
Danas u savremenoj sociologiji prevladava mišljenje da u modernim društvima elite izrastaju iz tri kompleksa moći: ekonomsko-industrijskoga, vojno-industrijskoga i intelektualno-političkoga. Takođe, ističe se i da je članstvo u elitama određeno društvenom strukturom i ograničenom društvenom pokretljivošću.
