Da bi objasnio prelazak iz tradicionalnog u moderan svet Entoni Gidens koristi termin iskorenjenost. On smatra da su glavni mehanizmi iskorenjivanja to jest "izdizanja" društvenih odnosa iz lokalnih okvira interakcije i njihovog ponovno restrukturiranje unutar neodređenog protezanja vremena-prostora: "Stvaranje simboličkih znakova i uspostavljanje ekspertskih sistema. Simbolički znaci su sredstva razmene i mogu cirkulisati bez obzira na specifične karakteristike pojedinaca ili grupa koji ih koriste u bilo kojim posebnim okolnostima - na primer novac, dok su ekspertski sistemi oblici profesionalne ekspertize koji organizuju velika područja materijalnog i društvenog okruženja unutar kojih danas živimo."
Po Entoniju Gidensu modernost je multidimenzionalna na nivou institucija. Kapitalizam i industrijalizam predstavljaju dve različite dimenzije uključene u institucije modernosti. Treću dimenziju modernosti predstavljaju aparati za nadzor koji se odnose na direktno ili indirektno nadgledanje delovanja podanika države u okviru političke sfere, a četvrta je kontrola nad sredstvima prinude unutar preciznih teritorijalnih granica, odnosno vojna moć.
"Životni oblici koje je donela modernost uklonili su sve tradicionalne tipove društvenog poretka, na način koji nikada ranije nije bio zabeležen'', smatra Entoni Gidens. Po njemu postoji nekoliko obeležja diskontinuiteta: brzina promena, širina promena i promena unutrašnje prirode modernih institucija.
Entoni Gidens u svom delu Posledice modernosti podseća da je modernost fenomen sa dve oštrice. Sa jedne strane ona podrazumeva stvaranje velikih mogućnosti za uživanje, ali ima i tamnu stranu u ponižavajućoj prirodi razvoja vojske koja nastavlja da ugrožava naše postojanje. On smatra da se danas nalazimo u fazi radikalizacije modernosti, čija su osnovna svojstva: raspad evolucionizma, nestanak istorijske teleologije, priznanje temeljne konstitutivne refleksivnosti i iščezavanje privilegovanog položaja Zapada.
