Grad Sunca, o kome piše Tomazo Kampanela u svom istoimenom delu, nije ni republika niti monarhija, ali ima jasno definisanu hijerarhiju i određene nadležnosti pojedinih delova vladajućih struktura. Vrhovni vladar u Gradu Sunca je Hoh, što znači Sunce. Za vrhovnog vladara bira se najmudriji filozof i najviši crkveni velikodostojnik, a njegovo znanje predstavlja sakupljeno znanje svih stanovnika Grada Sunca i istovremeno morao je da poznaje celokupnu istoriju, matematiku, fiziku, medicinu, kulture svih naroda, astronomiju i sve mehaničke veštine. On vlada uz pomoć tri suvladara, od kojih svaki ima svoj delokrug rada i svoje nadležnosti, i sa kojima raspravlja o važnim pitanjima i upravlja zajednicom. Suvladar Moć brine o svim pitanjima koja se odnose na održavanje rata i postizanje mira, vojne veštine, upravlja vojnicima i njihovim snabdevanjem, upravlja atletama. U nadležnosti suvladara Mudrost su nauka, umetnost, veštine i zanati, i on brine o školama i činovnicima. U nadležnosti Suvladara Ljubav su rađanje, muško-ženski odnosi, ishrana i odeća.
U redovima Solarija, kako Tomaza Kampanela naziva građane imaginarnog Grada Sunca, nema besposličara, parazita i nitkova, jer je svako dužan da se bavi određenim poslovima. Svaki rad je jednako vredan i častan i ne postoji razlika između fizičkog i umnog rada. Žene su potpuno ravnopravne sa muškarcima. Građani žive zajedno, spavaju u velikim zajedničkim prostorijama i hrane se u zajedničkim trpezarijama. Svim zajedničkim dobrima upravlja se pomoću državne vlasti, a izuzetna pažnja se posvećuje vaspitanju dece, koje se smatra osnovom državnog blagostanja.
U delu Grad Sunca Tomaza Kampanele preovlađuje ideja da je privatna svojina uzrok svih nesreća ljudi, što je osnovna ideja svih utopista. Njegova idealna društvena zajednica je podstakla mnoge autore, bilo da tu ideju razrade ili da je potpuno ospore.
