Artnit

Učenica i ljubavnica čuvenog francuskog vajara Ogista Rodena, Kamil Klodel je često pozirala za njega i on je izvajao nekoliko njenih portreta. Skulptura koja prikazuje njen portret je izložena na Pariskom salonu 1895. godine pod nazivom Glava, a tek kasnije je dobila svoj simbolistički naziv Misao nastaje iz materije, a onda jednostavno naziv Misao. Ova skulptura se danas nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Italijanski vajar Vinčenco Đemito je bio jedan od vajara u drugoj polovini XIX veka koji je uzimao svoju inspiraciju iz italijanske renesanse, naročito od skulptura Verokija, Donatela i Đambolonje. On je prikazivao modele u veoma izražajnim pozama. Statuu Vodonoša je stvorio u Napulju, njegovom rodnom gradu, kada se vratio nakon dugog boravka u Parizu 1881. godine. Ova statua se danas nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Početkom XX veka francusko-katalonski vajar, slikar i grafičar Aristid Majol napušta karijeru slikara i grafičara i koncentriše se na skulpturu. Tema koja ga je inspirisala je ženski akt, pažljivo posmatran, ali promenjen osnovnim geometrijskim oblicima u neku vrstu arhitekture, evocirajući više bezvremeno nego pojedinca. Godine 1905. na Pariskom jesenjem salonu izložena je njegova statua pod nazivom Žena, koja je izazvala veliko uzbuđenje. Nazivi Mediteran i Misao ovoj statui su dati kasnije. Originalna statua od krečnjaka se nalazi u Švajcarskoj, a u muzeju Orsej u Parizu dve njene verzije, bronzana i mermerna.

Početkom XX veka francuski moderni klasični vajar Žozef Bernar je stvorio nekoliko nezavisnih statua koje izgledaju potpuno jednostavno. To su veliki ženski aktovi napravljeni od kamena, mermera ili bronze, čije se čiste siluete i varljiva nezgrapna gracioznost postižu kroz studioznu potragu za ravnotežom. Svetlosni slajdovi na njima se lako prostiru preko njihovih glatkih i poliranih površina. Njegova bronzana statua sa ovim motivom Devojka vodonoša, poznata i po nazivu Devojka sa krčagom iz 1912. godine se danas nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Posle 1905. godine francuski vajar Fransoa Pompon napušta ljudsku figuru i okreće se životinjama koje je posmatrao u Botaničkoj bašti u Parizu. Sa skulpturom Polarni medved doživeo je najveći uspeh kada je bila izložena u Pariskom jesenjem salonu 1922. godine. To mu je donelo zakasnelo priznanje, u dobi od šezdeset sedme godine. Danas se ova skulptura nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

U baštu i u crkvu najbolje je ući pošto ste se zamorili dugim hodanjem ili mučnim razmišljanjem. Na teškom putu života čekaju čoveka ta dva odmorišta, cveće i Božja kuća.

Pesnik Rembo kazao je negde: "U šumi, čujete pticu da peva, stanete i pocrvenite." Da li je mislio na rumenilo želje ili na rumenilo stida? Možda na jedno i na drugo. Koliko više razloga ima čovek da porumeni pred cvećem! Najljupkija lepota i svetačko umiranje. Crkva se može oskrnaviti, cveće se ničim ne može poniziti ni uprljati.

Moćno izražajna skulptura Adama Ogista Rodena, takođe poznata i kao Senka iz Vrata pakla prvobitno je trebalo da bude uparena sa skulpturom Eve na bočnom bronzanom portalu koji je naručila francuska vlada za Muzej dekorativnih umetnosti u Parizu. Skulptura Adama iz 1880. godine je izložena na Pariskom salonu pod nazivom Stvaranje čoveka 1881. godine. Iako zgrada muzeja nikada nije izgrađena i portal nije završen kako je prvobitno zamišljen, Roden je istraživao izražajni potencijal ljudskog tela. 1938. godine portal u bronzi je postavljen na ulazu u Muzej Roden u Parizu, gde se danas nalazi skulptura Adam.

Oko 1895. godine francusko-katalonski vajar, slikar i grafičar Aristid Majol, koji je prvo radio na slikama, tapiserijama i keramici, okreće se skulpturi. Skoro sve njegove skulpture su ženski aktovi, koje je tretirao usredsređujući se na stabilne forme u stilu klasične skulpture. Njegova poznata bronzana skulptura koja predstavlja ženski akt je Eva sa jabukom iz 1899. godine. Ova skulptura se danas nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Belgijski slikar simbolista, vajar i dizajner Fernand Knopf je 1898. godine imao čast da bude jedan od gostiju na Prvoj bečkoj secesiji. On je izložio šesnaest slika i četiri skulpture, uključujući i skulpturu Mlada Engleskinja iz 1898. godine, poznatu i po nazivu Budućnost. Ova skulptura se danas nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Pjer Ogist Renoar je počeo da vaja skulpture veoma kasno. 1913. godine na nagovor trgovca slikama Ambroaza Volara počeo je da radi na stvarnim kompozicijama. Kako su mu ruke bile skoro u potpunosti paralizovane zbog reumatizma, Volar mu je našao mladog vajara da radi kao njegov pomoćnik. Mladi vajar Ričard Guno je modelovao iz crteža ili slika Renoara, a poznata je njegova bista Gospođa Renoar iz 1916. godine, koja se danas nalazi u muzeju Orsej u Parizu.